دو قرن چهارم و پنجم هجری، عصر طلائی شعر عربی در ایران به حساب می آیند؛ به طوری که در تمامی نواحی ایران جنبش عظیمی را در رابطه با شعر عربی شاهد هستیم. یکی از این نواحی که سهم عمده ای در رشد و شکوفایی شعر عربی در ایران داشته، اما هنوز در رابطه با آن پژوهشی صورت نگرفته، سیستان است. حال آنکه ایالت سیستان خصوصا چهار شهر زرنج، سیستان، غزنه و بست در آن،از مهمترین مراکز علمی و ادبی ایران در قرن چهارم و پنجم محسوب می شده است. از اینرو پژوهش حاضر در نظر دارد با بررسی مسائل مختلف و مهمی همچون حدود جغرافیایی سیستان، ویژگی های شعر عربی، پیشگامان شعر عربی و آنگاه بررسی اغراض و عناصر زیبایی شناسی در شعر عربی سیستانیان، بخشی از مباحث مربوط به شعر عربی در سیستان را فرا روی خوانندگان گرامی قرار دهد.