لاکازها آنزیم های چند مسی متعلق به گروه اکسیداز های آبی اند. سوبستراهای مختلف (برای مثال فنول ها و ترکیبات آروماتیک یا آمین های آلیفاتیک) را اکسید کرده و اکسیژن مولکولی را به عنوان پذیرنده نهایی الکترون استفاده می کنند. در این پژوهش ژن لاکاز از باکتری bacillus .anthracis سویه qza2 تکثیر و سپس در ناقل بیانی کلون و به باکتری e.coli انتقال یافت و آنالیز توالی انجام گرفت. ژن لاکاز جدا شده از سویه qza2 دارای 16% شباهت آمینواسیدی به پروتئین cota از باسیلوس سوبتیلیس و57% شباهت به لاکاز باسیلوس هالودورانت می باشد. بمنظور به دست آوردن پروتئین فعال، بیان تحت شرایط هوازی و در دمای پایین انجام گرفت. پروتئین نوترکیب بوسیله ستون تمایلی تخلیص و جرم مولکولی آنزیم تعیین گردید. تعیین خصوصیات بیوشیمیایی آنزیم با استفاده از سوبسترای معمول لاکاز ¬¬2,2?-azino-bis(3-ethylbenzothioazolin-6-sulphonic acid) (abts) انجام گرفت. آنزیم دردمایc?55 بهترین فعالیت را دارد. در مطالعات سینتیکی km و kcat این آنزیم برای abts¬µm 111 و s-1 130 تعیین گردید. یون کلراید اثر مهار کنندگی شدیدی بر روی آنزیم دارد. ph بهینه فعالیت آنزیم 2 میباشد. این خصوصیت غیر معمول آن را نسبت به سایر لاکازهای باکتریایی شناخته شده متمایز می کند. پایداری حرارتی و اثر یون های فلزی مختلف بر فعالیت آنزیم نیز بررسی شد.