دشت میمه یکی از زیرحوضه های حوضه آبگیر رودخانه زاینده رود است که در فاصله 95 کیلومتری از شمال شرقی اصفهان قرار گرفته است. به دلیل رشد جمعیت و افزایش فعالیت-های صنعتی و کشاورزی، بیشترین مقدار برداشت از منابع آب زیرزمینی این دشت در اطراف شهرهای میمه و وزوان متمرکز شده است. برداشت بیش از حد از آبهای زیرزمینی و کمبود بارندگی و کاهش تغذیه آبخوان در سالهای اخیر باعث بیلان منفی و در نتیجه افت سطح ایستابی در این آبخوان شده است. از اینرو، جهت مدیریت صحیح آبخوان و یافتن راهکارهایی برای برطرف کردن مشکلات حاصل از بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرزمینی از مدل ریاضی استفاده گردید. در این تحقیق از نرم افزار gms و کد عددی modflow-2000 که یکی از شناخته شده ترین مدل های آب زیرزمینی می باشد استفاده شده است. برای ساخت مدل، کلیه اطلاعات هواشناسی، هیدرولوژیکی، هیدروژئولوژیکی، ژئوفیزیکی و زمین شناسی منطقه جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با تعیین ابعاد آبخوان، وضعیت توپوگرافی، سنگ کف و خواص هیدرودینامیکی آبخوان، مدل مفهومی تهیه گردید. سپس این مدل مفهومی به مدل عددی تبدیل شد. مدل پایا برای آذر 1388و مدل ناپایا آبخوان برای یک دوره زمانی یک ساله برای سال 89-1388 با در نظر گرفتن 4 پریود و 4 گام زمانی اجرا و واسنجی گردید. پس از واسنجی برای شرایط پایا و ناپایا، مدل برای یک دوره یکساله 90-1389 مورد صحت سنجی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل قادر به پیش بینی شرایط آبخوان در سالهای آینده می باشد. سپس بر اساس چهار سناریوی ادامه روند طبیعی، خشک-سالی، ترسالی و اصلاح دبی چاههای بهره برداری برای یک دوره 3 ساله مدل اجرا و سطح آبخوان برای سال 93-1392 پیش بینی گردید. دو سناریو ادامه روند طبیعی و شرایط خشکسالی نشان دهنده افت آبخوان در سالهای آتی می باشد.

دشت میامی جنوبی در بخش شرقی استان سمنان و در شهرستان شاهرود واقع شده است. در سال های اخیر به دلیل برداشت بیش از حد چاه های بهره برداری ضمن نامطلوب شدن کیفیت، سطح آبخوان نیز به طور مداوم کاهش یافته است. در این راستا ارزیابی هیدروژئولوژیکی و پیش بینی شرایط آینده آبخوان به منظور مدیریت آن ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق جریان آب زیرزمینی در آبخوان میامی جنوبی با استفاده از کد مادفلو در قالب نرم افزار gms شبیه سازی گردید. ابتدا بر اساس نتایج حاصل از آزمون پمپاژ، لاگ زمین شناسی چاه های مشاهده ای، هیدروگراف چاه های مشاهده ای و سونداژهای ژئوالکتریک، ارزیابی هیدروژئولوژیکی در دشت انجام گرفت. با ترسیم هیدروگراف واحد دشت میامی جنوبی بر اساس 12 حلقه چاه مشاهده ای، اسفند 1388با داشتن نوسانات کم سطح آب، به عنوان دوره پایدار انتخاب گردید. سپس با در نظر گرفتن مدل مفهومی آبخوان و تهیه کلیه فایل های ورودی، کالیبراسیون مدل عددی gms برای شرایط پایدار به منظور بهینه نمودن مقادیر پارامتر k و جریان ورودی از مرزها، انجام گردید. در ادامه کالیبراسیون مدل برای شرایط ناپایدار، ابتدا مقادیر پارامتر sy بهینه و سپس پارامتر نفوذ (تغذیه ناشی از بارندگی و آب برگشتی) کالیبره شد. در نتیجه، کالیبراسیون مدل به مدت یک سال (فروردین 1389 تا اسفند 1389) و صحت سنجی آن به مدت یک سال پس از آن صورت گرفت. بر اساس نتایج کالیبراسیون، میزان خروجی سالانه نسبت به ورودی آن بیشتر می باشد که سیر نزولی هیدروگراف واحد دشت، این مطلب را تایید می کند. متوسط مقادیر کالیبره شده هدایت هیدرولیکی و ضریب ذخیره آبخوان به ترتیب 5/8 متر بر روز و 0064/0 به دست آمده است. در پایان مدل صحت سنجی شده جهت پیش بینی وضعیت آبخوان در آینده در قالب سه سناریوی مختلف مورد استفاده قرار گرفت. در سناریوی اول با اعمال تنش خشکسالی (کاهش بارندگی به میزان 50 درصد)، سطح آب در پیزومترها به مقدار قابل توجهی افت نمود. در سناریوی دوم با اعمال تنش ترسالی (افزایش بارندگی به میزان 50 درصد)، بالا آمدن سطح آب در پیزومترها مشاهده گردید. در سناریوی سوم با اصلاح دبی چاه های بهره برداری، ملاحظه گردید، افت سطح آب به مقدار زیادی جبران می گردد. البته این تغییرات سطح آب در بخش های مختلف منطقه متفاوت بوده است.