در چند دهه اخیر شهرهای بزرگ کشور به سرعت رشد یافته و با گسترش سریع و بی برنامه خود با مشکلات و کمبودهای فراوانی در زمینه های کالبدی، فضایی و خدمات مواجه شدند پس از انقلاب و جهت حل مشکل مسکن سیاستهای مختلفی بکار رفته است از جمله این سیاستها تقسیم زمین و فعالیتهای آماده سازی زمین بوده که در برنامه اول و دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بخش مسکن مطرح گردیده است . در کشورهای دنیا عمدتاکشورهای توسعه یافته سرمایه داری یکی از مهمترین محورها در زمینه برنامه ریزی شهری بوده است که این پیشرفت را می توان در دو عامل سرمایه و کنترل بر بازار زمین و مسکن جستجو کرد. این رساله برنامه ریزی توسعه زمین برای کاربرد مسکونی را مورد مطالعه قراار می دهد و کاربرد زمین مسکونی، اشاره به استقرار فعالیت ویژه مسکونی در زمین دارد و زمین بعنوان یک منبع اقتصادی و تخصیص بهینه فعالیت مسکونی در زمین موضوع برنامه ریزی برای کاربرد مسکونی قرار می گیرد. بنابراین برنامه ریزی توسعه زمین برای کاربرد مسکونی تخصیص بهینه مکان-زمان و ظرفیت زمین به فعالیت مسکونی است . با توجه به شرایط و محدودیتهای کشور سوالاتی در این ارتباط مطرح می شود که هدف رساله پاسخگویی به این سوالات با توجه به وضعیت خاص شهر یزد می باشد. جهت دستیابی به اهداف رساله، مطالعه و بررسی تئوریک زمین و تجارب دنیا و ایران در زمینه برنامه ریزی زمین برای کاربرد مسکونی (زمین و مسکن) صورت می گیرد و سپس نمونه موردی انتخاب و مورد بررسی و تحلیل قرار می گیرد و در نهایت راهبردها و فضاهای مورد نیاز برآورد و همچنین دستاوردهای برنامه ریزی زمین برای کاربرد مسکونی ارائه می گردد. روشهای مورد استفاده در تحلیل داده ها از روشها و تکنیکهای موجود در دانش ریاضی و آمار توصیفی و همچنین روش تحلیل ساده غالبا در این رساله مورد استفاده قرار می گیرد.