پیوستگی تحولات ایران در دوران پهلوی دوم با تکیه بر رویداد های جهان و بازیگران اصلی آن دوران در تاریخ معاصر ایران مثابه حلقه های زنجیر و متصل و پیوسته با دول غربی به هم رقم خورده بود. آنچه در این دوره در بین دولت های بیگانه در ایران به چشم می خورد و گام به گام به تدریج در شئونات مختلف کشور در همه سطوح نمایان می شود ایالات متحده آمریکاست. اگر چه ابتدای ورود به صورت خیرخواهانه و امورات عام المنفعه در غالب امورات اداری، آموزشی و تبلیغی بوده ولی بعد از جنگ جهانی دوم به خاطر موقعیت ژئوپلتیک ایران بیش از بیش برای آمریکا اهمیت خاصی پیدا نمود. لذا اهداف دیپلماسی آمریکا در ایران می توان متأثر از هویت ملی و منافع ملی این کشور تلقی نمود و بهترین راه نفوذ را از راه دیپلماسی فرهنگی می توان نام برد.روابط فرهنگی را می توان از دو دیدگاه بررسی نمود: نخست بخشی از دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی یک کشور ،دوم بعنوان علاقه های شخصی، علمی و اجتماعی میان افراد مقیم در یک کشور با کشورهای دیگر. البته علاقه های ملی و شخصی به ویژه در مناسبات سیاسی میان یک کشور قوی و دارای داعیه جهانی با یک کشور ضعیف در آمیختگی خواهد داشت. ایران و ایالات متحده آمریکا روابط خود را بسیار دیرتر از دیگر کشورهای متمدن دنیا آغاز کردند. اگر چه ابتدا وجهه روابط فرهنگی مطرح بود ولی بعدها زمینه وابستگی را به وجود آورد. لذا در این پایان نامه عملکرد فرهنگی آمریکا در دوره پهلوی دوم مورد بررسی قرار می گیرد.