بروز عوارض پوستی به دلیل بسیاری که در نتیجه گیری آورده شده از اهمیت بسیار برخوردار است : از جمله اینکه: در 1/3 افراد بروز می کند، سن و مدت ابتلا در این افراد زیاد است ، بیشتر در افراد niddm بر می گردد که نسبت بیشتری از افراد جامعه دیابتی نیز هستند. درموپاتی دیابتی، خارش ، skin tag و cherry angioma به عنوان شایعترین عوارض پوستی اند. و عفونتهای قارچی به ویژه کاندیدا در اینها بسیار مهم اند. در دسته عوارض ویرال شایعترین شامل پوستی زونا می باشد. طیف گسترده ای از ضایعات پوستی نیز وجود دارند که از خشکی پوست b.c.c گوناگونی دارند. شایعترین محل درگیری: اندام تحتانی و در قسمت ساق می باشد. درگیری نواحی مانند گردن، آگزیلاری، تنها دسته ای ویژه از مشکلات پوستی بروز می کند. بیش از نیمی از عوارض در چند مکان غیرقرینه است و نیز اکثر افراد درگیر بیش از یک عارضه دارند. بیشتر ضایعات ، پس از دیابت بروز می کنند. عارضه های همزمان در تشخیص دیابت و عارضه های پیش از دیابت در پیشگویی دیابت می توانند کمک کننده باشند. خارش skin tag, cherry angioma, shin spot به عنوان عوارض مهم همزمان و پیش از دیابت هشدار دهنده های اصلی دیابت اند بیش از نیمی از کسانی که برایشان، درمان انجام شده است ، بهبودی پیدا کرده اند و عود یا عارضه بهبود نادر می باشد. همچنین در کسانی که درمان انجام شده است بهبودی بسیار کم اتفاق می افتد.

کهیر یا ویل یک پلاک اریتماتو یا سفید رنگ ادماتوی فاقد فرورفتگی است که در طی چند ساعت یا چند روزی که ضایعه منفرد مزبور وجود دارد، اندازه آن در اثر گسترش یا پسرفت محیطی تغییر پیدا می کند. کهیر در اثر وازودیلاتاسیون موضعی در مویرگها و بدنبال آن ترانسوداسیون مایع غنی از پروتئین بداخل بافتهای مجاور بوجود می آیند. جهت سهولت در کار، کهیر بر مبنای مدت زمان بیماری ممکن است بدونوع حاد و مزمن تقسیم بندی شود. حملات راجعه کهیر که بیشتر از 8 هفته طول بکشد بطور قراردادی کهیر مزمن تعریف می شود. البته اتیولوژی کهیر مزمن در اغلب موارد نامشخص است . با توجه به نتیجه این مطالعه و شیوع انگل ژیاردیار در کهیر مزمن در می یابیم که رعایت بهداشت فردی و اجتماعی و در نتیجه عدم ابتلا به این انگل می تواند در پیشگیری از کهیر مزمن نیز کمک کننده باشد.

این مطالعه در درمانگاه پوست بیمارستان خاتم الانبیاء (ص ) بر روی 100 بیمار مراجعه کننده از تاریخ 76/12/1 تا 77/3/31 صورت گرفته است . هر نمونه پس از انجام محاسبات لازم اطلاعاتی مشتمل بر درصد شیوع - نسبت جنسی - نسبت سنی - عوامل تشدیدکننده - سابقه خانوادگی مثبت محل ضایعات شکل ضایعات مرحله بیماری و عوارض همراه بیماری در اختیارمان قرار داده که به عنوان نتیجه کلی از این بررسی اکثر مراجعه کنندگان مونث در گروه سنی 1-10 سال بوده اند. 39 درصد آنان سابقه خانوادگی مثبت از اتوپی را دارند. شکل ضایعات اکثرا به صورت پاپول واریتم بوده است . محل ضایعات اکثرا در اندامها و در سطح فلکسور آنان بوده و در اکثر بیماران عامل تشدیدکننده بیماری پشم و موادغذایی بخصوص بوده است و xerosis بیشترین عارضه همراه بیماری بوده است .

هدف از این مطالعه آینده نگر بررسی شیوع بیماریهای انگلی پوست در کودکان مدارس ابتدائی زاهدان بوده است که بصورت کلی و به تفکیک این قبیل بیماریها بررسی شده اند. مراجعه مستقیم به مدارس ابتدائی که به صورت تصادفی از نقاط مختلف شهر انتخاب شده بودند. تعداد مدارس مورد مطالعه 12 عدد و از مدرسه کلاس بطور کامل در پایه تحصیلی انتخاب شده بودند. افراد فوق الذکر در محل معاینه شده و در موارد مشکوک فرد جهت بررسی بیشتر به کلینیک پوست مراجعه کرده و تشخیص قطعی توسط متخصص محترم پوست داده می شد. نتایج نشان داد که در شهرستان زاهدان هیچ مورد از لیشمانیوز جلدی دیده نشد.

هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی پالس متیل پردنیزولون در درمان آلوپسی آره آتا در مراجعین به کلینک پوست بیمارستان خاتم زاهدان در نیمسال دوم سال 1379 بود. نوع مطالعه کارآزمایی بالینی بود. بیماران دارای آلوپسی فعال و ریزش مو حداقل به میزان 30% اسکالپ با شروع کمتر از یکسال قبل بصورت راندوم انتخاب شده و به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول درمان پالس متیل پردنیزولون وریدی به میزان ‏‎250mg‎‏ دوبار در روز در سه روز متوالی و گروه دوم درمان استروئید سیستمیک خوراکی بصورت ‏‎1mg/kg‎‏ پردنیزولون را روزانه دریافت کردند و سپس در ماههای اول و سوم و ششم ارزیابی شدند و از آزمونهای کای - دو، فیشر و کوکران جهت آنالیز داده ها استفاده شد. در مقایسه بین دو گروه، در گروه مورد از 22 نفر، 11 نفر بهبودی و در گروه شاهد از 17 نفر 4 نفر بهبودی داشتند. در نتیجه بین پالس تراپی وریدی و پردنیزولون خوراکی و بهبودی ارتباط معنی داری وجود نداشت. ‏‎(p>0.05)‎‏ در گروه مورد در ماههای اول، سوم و ششم بترتیب 1، 7 و 12 نفر، 100 - 50% رویش مجدد مو داشتند که این میزان در گروه شاهد بترتیب 3، 8 و 7 نفر بود که در نتیجه بین رویش مجدد و زمان در گروه مورد ارتباط وجود داشت (p>0.05) ولی در گروه شاهد ارتباطی وجود نداشت (p>0.05) از16 نفر در گروه مورد و 14 نفر در گروه شاهد که پاسخ اولیه به درمان داشتند به ترتیب 4 و 10 نفر در مدت 6 ماه عود داشتند که در نتیجه عود در پالس تراپی وریدی کمتر از پردنیزولون خوراکی بوده است (p>0.05) عوارض جانبی مهمی در روش پالس تراپی وریدی دیده نشد بجز یک مورد زونا و دو مورد گاستریت در استروئید خوراکی چندین مورد عوارض از قبیل کوشینگوئید، افزایش فشار خون و هایپرتریکوز، استریا و آکنه دیده شد. نتیجه نهایی اینکه گرچه پاسخ درمانی ‏‎aa‎‏ در پالس تراپی متیل پردنیزولون وریدی کمی بیشتر از پردنیزولون خوراکی است ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نیست و نیز در پالس تراپی وریدی با گذشت زمان اثر بخشی بیشتر و عود کمتر از پردنیزولون خوراکی می باشد که این از نظر آماری معنی دار است.

هدف از این مطالعه، بررسی اثر درمانی سایمتیدین بر روی زگیلهای معمولی متعدد در مراجعین به کلینیک پوست بیمارستان خاتم زاهدان از اول تیر ماه 79 می باشد. نوع مطالعه، کارآزمائی بالینی یک سویه کور می باشد. دو گروه 42 نفری انتخاب شده، یک گروه با سایمتیدین با دوز ‏‎15-30mg/kg‎‏ خوراکی و گروه دوم با ‏‎placebo‎‏ درمان شدند. دو گروه پس از سه ماه ارزیابی شدند و با استفاده از آزمون کای-دو نتایج زیر بدست آمد: در مقایسه بین دو گروه، در گروه مورد از 42 نفر تنها 8 نفر بهبودی کامل و 7 نفر بهبودی نسبی و در گروه شاهد از 42 نفر تنها 5 نفر بهبودی کامل و 3 نفر بهبودی نسبی یافته اند. در نتیجه بین مصرف سایمتیدین و بهبودی در دو گروه ارتباطی وجود ندارد. ‏‎(p=0/213)‎‏ از نظر سنی، در گروه مورد از 20 نفر از گروه سنی زیر 12 سال، 9 نفر و از 222 نفر از گروه سنی بالای 13 سال، 6 نفر بهبودی یافته اند ‏‎(p=0/23112)‎‏ و در گروه شاهد از 18 نفر از گروه سنی زیر 12 سال، 7 نفر و از 24 نفر از گروه سنی بالای 13 سال، 1 نفر بهبودی یافته اند ‏‎(p=0/01307)‎‏ در نتیجه بین بهبودی و سن در گروه مورد ارتباطی وجود ندارد ولی در گروه شاهد ارتباط موجود است. از 19 نفر مرد در گروه مورد، 4 نفر بهبودی و از 23 نفر زن، 11 نفر بهبودی یافته اند ‏‎(p=0/7149)‎‏ و از 19 نفر مرد در گروه شاهد، 3 نفر و از 23 نفر زن، 5 نفر بهبود یافته اند ‏‎(p=0/70921) در نتیجه بین جنس و بهبودی ارتباطی وجود ندارد. از 13 نفربلوچ در گروه مورد، 7 نفر و از 29 نفر فارس، 8 نفر بهبودی یافته اند ‏‎(p=0/16346)‎‏ و از 12 نفر بلوچ در گروه شاهد، 1 نفر و از 30 نفر فارس، 7 نفر بهبودی یافته اند ‏‎(p=0/40235)‎‏ نتیجتا اینکه بین نژاد و بهبودی ارتباطی وجود ندارد. نتیجه نهایی اینکه سایمتیدین در درمان زگیلهای معمولی متعدد خیلی موثرتر از پلاسبو نمی باشد و بهبودی در گروه شاهد در گروه سنی زیر 12 سال بیشتر می باشد.