دستیابی به هدف استفاده بهینه از سرمایه موجود، از دیرباز مورد توجه مسئولین و مدیران سازمانها بوده است . این امر خصوصا در مورد سرمایه گذاریهای بلندمدت (سرمایه ای)، به واسطه تخصیص مبالغ عمده ای از امکانات موجود، مصداق بیشتری می تواند داشته باشد. بکارگیری روشهای تحلیلی متداول جهت ارزیابی پروژه های بلندمدت می تواند تحقق بخشیدن به این هدف را میسر سازد. اهداف اصلی تحقیق فعلی مشخص نمودن استفاده یا عدم استفاده سازمانها و واحدهای تجاری از روشهای تحلیلی جهت ارزیابی پروژه های بلندمدت (سرمایه ای)، شناسایی میزان اهمیت هر یک از روشهای تحلیلی و شناسائی میزان اهمیت دلایل پیشنهادی مانع استفاده از روشهای تحلیلی بود. اطلاعات لازم برای تحقق بخشیدن به اهداف تحقیق با استفاده از پرششنامه کتبی جمع آوری گردید و جامعه آماری این تحقیق، شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بودند. نتایج آزمون فرضیات تحقیق حاکی بر آن بودند که سازمانها جهت ارزیابی پروژه های بلندمدت فقط از دو روش خالص ارزش فعلی و شاخص سودآوری استفاد می نمایند و دیگر روشهای تحلیلی جهت ارزیابی پروژه های مورد استفاده قرار نمی گیرد. هدف دوم این پژوهش شناسایی میزان اهمیت هر یک از روشهای تحلیلی بود. نتایج حاصل از آزمون نشان داد که در مجموع روش شاخص سودآوری از بالاترین درجه اهمیت برخوردار بود و روشهای خالص ارزش فعلی، نرخ بازده داخلی، حسابرسی عملیاتی میان دوره ای، دوره بازیافت سرمایه، نرخ بازده حسابداری و نهایتا معکوس دوره بازیافت سرمایه به ترتیب در درجه دوم الی هفتم اهمیت قرار دارند. آخرین هدف این تحقیق شناسائی میزان اهمیت دلایل پیشنهادی مانع استفاده از روشهای تحلیلی بود. جمعا تعداد 15 مورد از موانع استفاده از روشهای تحلیلی شناسائی و مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج حاصل از آزمون نشان داد که عدم تخصیص بودجه کافی بعنوان یکی از موانع استفاد از روشهای تحلیلی از بالاترین درجه اهمیت برخوردار کافی بود و عوامل دیگری نظیر عدم بکارگیری نیروهای زبده، عدم وجود واحدی منسجم و سازمان یافته، عدم توان سیستم اطلاعاتی در ارائه اطلاعات سودمند و عدم هماهنگی بین فعالیتهای سیستم اطلاعاتی به ترتیب در درجه دوم الی پنجم اهمیت قرار دارند.