این رساله در سه فصل به جهت بررسی مکتب درویش عبدالمجید طالقانی که شامل ریشه ها، زندگی و تحلیل آثار اوست صورت گرفته و در آن از سه مبحث عمده شعر، عرفان و خوشنویسی که عوامل سازنده درویش می باشد، سخن به میان رفته است . با توجه به عضویت او در انجمن بازگشت ادبی، آشنایی او با مسئله عرفان و شعر انجام می گیرد و با داشتن پشتوانه فرهنگی - هنری در خوشنویسی (ابن مقله، میرعلی هروی، باباشاه اصفهانی و میرعماد) و نقاشی مکتب اصفهان و سایر هنرهای زمان، خود را از عوامل سازنده اش غنی ساخته و در جهت ارائه فرهنگ آئینی خوشنویسی که بنیان گذار آن ابن مقله بوده تحقق می بخشد و بعنوان صاحب مکتب و صوفی عرفان خوشنویسی مطرح می گردد. در فصل سوم سعی در ارائه ویژگی های بصری خوشنویسی شکسته و مقایسه آن با خطوط دیگر و نقاشی و صفحه آرایی انجام گرفته است . که مجموع الگوهای درویش برای ادامه صورت خوشنویسی شکسته می باشد. همچنین در این مجموعه سعی در نقد آراء صاحب نظران راجع به پیدایش این خط شده و با ارائه مدارک موجود در نفی آن نظرات مطالبی در خور توجه ذکر شده است ضمن اینکه فهرست کاملی از خوشنویسان این رشته خوشنویسی - که در اکثر تذکره ها حتی ربع این مجموعه ذکر نشده - با ذکر ماخذ آمده است .