فتق کشاله ران از بیماریهای شایعی است که پس از مشاهده لازم است جراحی شود. برای عمل جراحی ازروشهای بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی و بی حسی موضعی استفاده می شود. این بررسی جهت تعیین و مقایسه میزان احتباس ادراری در دو روش بیهوشی عمومی و موضعی انجام شده است.در یک دوره یک ساله از فروردین 78 لغایت اسفند ماه 78 در بیمارستان شهید رجایی قزوین 50 بیمار بالای 40سال جهت این بررسی مورد عمل جراحی هرنیورافی قرار گرفتند و مطالعه به روش کارآزمایی بالینی کنترل شده انجام گردید و نحوه نمونه گیری بصورت تصادفی بود. بیماران به دو گروه تقسیم شدند 24بیمار تحت بی حسی موضعی و 26بیمار با بی هوشی عمومی مورد عمل جراحی هرنیورافی قرار گرفتند . بیماران دارای فتق کشاله ران تیپ ‏‎ii‎‏ از طبقه بندی ‏‎nyhus‎‏ بوده و فتق حالت اسکروتال ، مختنق، گیر افتاده و عود کرده نداشت. از 24 بیمار که تحت بی حسی موضعی عمل شدند 3 بیمار پس از عمل دچار احتباس ادراری شدند و از 26بیماری که تحت بی هوشی عمومی عمل شدند 10 بیمار پس از عمل دچار احتباس ادرار شدند. اختلاف دو گروه از نظر آماری معنی دار بود. هرنیورافی تحت بی حسی موضعی دارای احتباس ادراری کمتری است.

ترومای قفسه سینه حدود 25درصد از مرگ و میر ناشی از تروما را بخود اختصاص می دهد و مسبب بسیاری از ناتوانائیهای کوتاه مدت و درازمدت می باشد. از شایعترین عوارض ناشی از جراحات قفسه سینه پنوموتوراکس و هموتوراکس می باشد که تقریبا 85درصد ازاین بیماران را می توان با لوله قفسه سینه قطعا درمان نمود. در خصوص نقش پیشگیرانه آنتی بیوتیک از بروز آمپیم و عفونت سطحی محققین مختلف نتایج متناقضی را ارائه داده اند. دراین بررسی 81 مصدوم که فقط مبتلا به ترومای قفسه سینه صدری بودند و دچار عارضه پنوموراکس یا هموتوراکس شده بودند در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. در گروه آزمون 1 گرم سفازرلین قبل از گذاشتن ‏‎chest tube‎‏ داده شده تا سه دوز ادامه یافت هیچگونه اختلاف معنی داری بین دو گروه از لحاظ بروز عفونت و آمپیم و مدت اقامت در بیمارستان وجود نداشت.