از گیاه دارویی ماریتیغال ( خار مریم) silybum marianum برای درمان و پیشگیری از بیماری های کبدی استفاده می شود. گزارش ها حاکی از وجود خصوصیات آنتی اکسیدانی، ضد سرطانی، ضد التهابی و ضد بیماری قند در این گیاه است. ریزش دانه، داشتن ارتفاع زیاد در شرایط مناسب رشد ( افزون بر 2 متر ) و نیز داشتن خار فراوان، برداشت این گیاه را با مشکلاتی روبرو می سازد. در این راستا در طی سال های زراعی 84 و 85 آزمایشی در مزرعه پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین بر روی 29 خصوصیت کمی، کیفی و دارویی این گیاه انجام گرفت. در هر دو سال، آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام پذیرفت. در سال اول فاکتور سر زنی دارای سه سطح ( بدون سرزنی، سر زنی در مرحله 7 برگی و سرزنی در مرحله ظهور کاپیتول) و فاکتور تنظیم کننده رشد ccc نیز شامل سه سطح ( بدون کاربرد ccc، کاربرد ccc با غلظت 1000 پی پی ام و کاربرد ccc با غلظت 2000 پی پی ام ) بر روی توده بومی اصفهان آزمایش گردید. در سال دوم فاکتورهای آزمایش شامل توده های محلی ( گل بنفش اصفهان، گل سفید اهواز و گل بنفش اهواز ) و سرزنی در سه سطح ( بدون سرزنی، سرزنی در مرحله هفت برگی و سرزنی در مرحله ظهور کاپیتول ) بود. نتایج سال اول نشان داد که سر زنی در مقایسه با ccc اثر بسیار بارز تری بر کاهش ارتفاع و نیز خصوصیات کمی و کیفی گیاه داشت ولی اختلاف معنی داری از لحاظ عملکرد دانه مشاهده نشد. سرزنی در مرحله ظهور کاپیتول مقدار متابولیت های دارویی سیلیمارین، سیلی بین، ایزوسیلی بین، سیلی کریستین، سیلی دیانین و تاکسی فولین را به طور معنی داری افزایش داد. نتایج سال دوم نیز نشان داد که سر زنی و توده های محلی اثر معنی داری بر عملکرد دانه ندارند. سرزنی به طور معنی داری باعث کاهش ارتفاع گیاه گردید ولی بین توده ها اختلاف معنی داری مشاهده نشد. سر زنی از طریق ایجاد تنش و نیز تاخیر در گلدهی و همزمانی پر شدن دانه با گرمای بالا باعث افزایش مواد موثر دارویی گردید. تفاوت میزان مواد موثر دارویی در میان توده ها بسیار مشخص بود. در توده اصفهان به ترتیب میزان سیلیمارین 81/2 و 09/2، سیلی کریستین 30 /2 و 64/4 و ایزوسیلی بین 63 /3 و 90/4 برابر توده های گل سفید و گل بنفش اهواز بود. در توده گل سفید اهواز سیلی دیانین مشاهده نشد. میزان سیلی بین در توده گل بنفش اهواز به ترتیب 2 و 6 برابر توده های گل بنفش اصفهان و گل سفید اهواز بود. نتایج آزمایش نشان داد تیمار توده بسیار بیشتر از تیمار سر زنی بر میزان متابولیت های دارویی اثر داشت. توده اصفهان 26 روز دیررس تر از توده های اهواز بود.

امروزه استفاده از منابع نفتی و نیز آلودگی زیست محیطی ناشی از آن رو به افزایش است. مناطق جنوبی کشور، از آن جمله خوزستان، از مهم ترین نواحی نفت خیز بشمار می آیند. با توجه به اینکه آلودگی نفتی به اشکال مختلف، مانند آلودگی آب، هوا و خاک، می تواند بر روی تمام موجودات زنده از جمله گیاهان اثرات نامطلوبی را بر جای بگذارد و گیاهان نیز بسته به میزان حساسیت و مقاومتشان به آلاینده ها پاسخ های دفاعی متفاوتی را نشان می دهند، در تحقیق حاضر با در نظر گرفتن دو ناحیه، یکی به عنوان ناحیه شاهد (پاک) و دیگری ناحیه آلوده (منطقه نفتی)، از یک سو اثرات آلاینده های هوا (برخی اثرات بیوشیمیایی- فیزیولوژیکی) بر روی دو گونه درختی اوکالیپتوس (eucalyptus camaldulensis) و کهور (prosopis juliflora) در ناحیه آلوده نفتی مورد بررسی قرار گرفت و با ناحیه شاهد مقایسه گردید و از سوی دیگر تعیین شاخص مقاومت به آلودگی هوا (apti) برای این دو گیاه انجام شد. نتایج این مطالعه نشان می دهد با توجه به تغییرات ایجاد شده (بیوشیمیایی و مورفولوژیکی) در نمونه های مورد بررسی می توان گفت که این گیاهان تحت تأثیر تنش آلودگی قرار داشته و هر یک از این دو گونه به طریقی خود را با شرایط تنش زای محیط آلوده سازگار کرده اند و در حقیقت هر یک به طریقی خاص حضور آلاینده ها را تحمل می کنند. همچنین محاسبه apti نشان داد که هر دو گیاه جزء نمونه های حساس به آلودگی می باشند و می توانند به عنوان شناساگر آلودگی هوا مورد استفاده قرار بگیرند. در مرحله آخر به منظور تعیین نقش دو گیاه علفی دم عقربی (scorpiurus muricatus) و گلرنگ وحشی (carthamus oxyacantha) در فرایند گیاه پالایی منطقه، میزان غلظت دو عنصر سرب و نیکل در خاک منطقه نفتی اندازه گیری و میزان این دو عنصر در دو گونه گیاهی مذکور، نیز سنجیده شد. نتایج این سنجش نشاندهنده نقش نسبتاً خوب گیاه دم عقربی در جذب عنصر سرب از خاک آلوده می باشد.

خرفه با نام علمی (l. portulaca oleracea) گیاهی از خانواده portulacaceae است که از نظر ویتامین ها و بسیاری از مواد مغذی مانند اسیدهای چرب به خصوص امگا-3 غنی می باشد. به منظور بررسی اثر تاریخ و آرایش کاشت بر خصوصیات زراعی و عملکرد خرفه در شرایط آب و هوایی اهواز آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در سال 1390 در کلکسیون باغ گیاهان دارویی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان انجام شد. تیمارهای تاریخ کاشت شامل سه سطح به ترتیب 5/1/90 (d1)، 20/1/90 (d2) و 5/2/90 (d3) به عنوان فاکتور اصلی و آرایش کاشت (فاصله ردیف) در چهار سطح به صورت دستپاش (p1)، ردیفی با فاصله خطوط 20 سانتی متر (p2) ، ردیفی با فاصله خطوط 40 سانتی متر (p3) و ردیفی با فاصله خطوط 60 سانتی متر (p4) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. برداشت محصول در سه مرحله صورت گرفت. برخی از صفات مرتبط با رشد گیاه شامل وزن خشک کل گیاه، شاخص سطح برگ، دوام سطح برگ، سرعت رشد محصول، سرعت رشد نسبی و نسبت سطح برگ و خصوصیات مرفولوژیکی و عملکرد مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تأثیر تاریخ کاشت بر شاخص های فیزیولوژیکی و مرفولوژیکی و همچنین عملکرد معنی دار بود بطوری که متناسب با تأخیر در تاریخ کاشت کلیه صفات در چین اول و دوم افزایش اما در چین سوم کاهش یافت. نتایج تجزیه واریانس داده ها بیانگر آن است که بین سطوح مختلف آرایش کاشت در کلیه صفات اختلاف آماری معنی داری وجود دارد بطوری که در بین کلیه صفات مورد بررسی آرایش کاشت ردیفی با فاصله خطوط 20 سانتی متر (p2) بیشترین و آرایش کاشت ردیفی با فاصله خطوط 60 سانتی متر (p4) کمترین میزان را به خود اختصاص دادند. اثر متقابل تاریخ در آرایش کاشت بر کلیه شاخص های رشد و عملکرد صفات معنی دار بود.

خرفه گیاه دارویی است که در بسیاری از کشورها به عنوان ضد فشار خون و ضد دیابت شناخته می شود. خرفه دارای ترکیبات زیادی شامل اسید اگزالیک، آلکالوئیدها، اسید چرب امگا 3، کومارین ها و فلاونوئیدها است. به منظور بررسی اثر چند نوع خاک پوش و مدیریت بهینه سیستم های کودی شیمیایی، ارگانیک و بیولوژیک بر صفات آگرواکولوژیک خرفه، آزمایشی طی سال زراعی 91- 90 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. در این آزمایش، سه خاک پوش پلاستیک تیره، کلش گندم و بدون خاک پوش به عنوان عامل اول و پنج سیستم کودی به صورت: 1- سیستم کود شیمیایی (s1) (فسفات تریپل و سولفات پتاسیم هر کدام150 کیلوگرم در هکتار و اوره 300 کیلوگرم در هکتار) 2- سیستم تلفیقی کود شیمیایی (s2) (فسفات تریپل و سولفات پتاسیم هر کدام150 کیلوگرم در هکتار و اوره 300 کیلوگرم در هکتار با کودهای بیولوژیک نیتروکسین که دارای باکتریهای ازتوباکتر است و کود بارور 2 دارای باکتری های تثبیت کنننده فسفر است) 3- سیستم کود مرغی(s3) (8 تن در هکتار)4- سیستم تلفیقی کود مرغی(s4) (کود مرغی 8 تن در هکتار با کودهای بیولوژیک نیتروکسین و کود بارو 2) 5- سیستم تلفیقی کود گاوی(s5) (کود گاوی 20 تن در هکتار با کودهای بیولوژیک نیتروکسین و کود بارور 2) به عنوان فاکتور دوم مورد بررسی قرار گرفتند. در چین اول نتایج نشان دادند که اثرکود مرغی و تلفیق سیستم کود مرغی با کودهای بیولوژیک میزان وزن خشک و تر بوته، ساقه و برگ، طول و قطر ساقه و میزان کلروفیل را به طور معنی داری افزایش داد. در چین دوم و سوم سیستم شیمیایی تلفیقی (s2) بیشترین میزان وزن خشک و تر بوته، ساقه و برگ، طول و قطر ساقه و میزان کلروفیل را داشت. به طورکلی در هر سه چین تلفیق کود گاوی با کودهای بیولوژیک بیشترین تعداد و وزن علف هرز ودرصد روغن برگ وکمترین میزان وزن خشک و تر بوته، ساقه و برگ، طول و قطر ساقه میزان کلروفیل و درصد پروتئین برگ را تولید نمود. خاک پوش پلاستیک مشکی در چین اول و دوم بیشترین وزن خشک و تر بوته، ساقه و برگ، بیشترین طول و قطر ساقه، میزان کلروفیل و درصد پروتئین کمترین تعداد و وزن علف هرز و درصد روغن برگ را دارا بود. اما این خاک پوش در چین سوم تولید مناسبی نداشت. هم چنین نتایج نشان داد که چین سوم بیشترین وزن خشک بوته و ساقه و برگ را در بین تمام چین ها تولید نمود. در کل این نتایج نشان دهنده امکان استفاده از تلفیق کودهای مرغی و بیولوژیک به همراه کودهای شیمیایی در مدیریت تلفیقی گیاه خرفه برای یک تولید سالم و پایدار هستند.

به منظور مطالعه اثر سطوح مختلف هورمون سیتوکنین و نیتروژن بر برخی صفات فیزیولوژیک، عملکرد و اجزاء عملکرد دانه گندم در شرایط تاریخ کاشت توصیه شده (بدون تنش) و تاریخ کاشت دیرهنگام (تنش گرمای پایان دوره)، پژوهشی در دو سال زراعی 1390-1389 و 1391-1390 در مزرعه آموزشی پژوهشی دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان به اجرا درآمد. این پژوهش در دو آزمایش مستقل هر یک به صورت فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام گرفت. آزمایش اول شامل کاشت گندم رقم چمران در تاریخ کاشت توصیه شده ی منطقه (اول آذرماه) و آزمایش دوم، تاریخ کاشت دیرهنگام (30 دی ماه) بود. در هر آزمایش، ترکیب های مختلف چهار سطح نیتروژن (صفر، 75، 150 و 225 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و سه سطح محلول هورمون سیتوکنین (صفر، 50 و 100 میکرومولار) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج تجزیه مرکب دو سال نشان داد که نیتروژن در هر دو آزمایش تأثیر معنی داری بر عملکرد بیولوژیک، تعداد سنبله در متر مربع، تعداد سنبلچه در سنبله، تعداد دانه در سنبله، طول سنبله و درصد پروتئین نشان داد و بر ارتفاع بوته فقط در شرایط تاریخ کاشت توصیه شده (بدون تنش) معنی دار بود؛ اما بر وزن هزار دانه اثر معنی دار نشان نداد. اثر متقابل نیتروژن و سیتوکنین عملکرد و درصد پروتئین دانه را در شرایط تاریخ کاشت توصیه شده (به ترتیب 3/6133 کیلوگرم در هکتار و 9/14 درصد) در سطح احتمال خطای پنج درصد افزایش داد. نیتروژن در شرایط تاریخ کاشت دیرهنگام (تنش گرما) در سال های اول و دوم، اثر معنی داری در سطح احتمال خطای یک درصد بر عملکرد دانه (به ترتیب 7/3874 و 1/4089 کیلوگرم در هکتار) نشان داد. اثر سیتوکنین در سال اول در شرایط تاریخ کاشت توصیه شده (بدون تنش) باعث افزایش معنی دار عملکرد دانه (7/4856 کیلوگرم در هکتار) و وزن هزاردانه (41 گرم) گردید و در شرایط تاریخ کاشت دیرهنگام (تنش گرما) باعث افزایش معنی دار وزن هزار دانه (2/30) شد.

پیشنهادها - تحقیقات در جهت افزایش کارایی استفاده از علف کش ها می تواند منجر به کاهش مقادیر مصرف علف کش و در نتیجه کاهش هزینه تولید شود. - شناخت واکنش علف های هرز نسبت به علف کش ها در شرایط اقلیمی مختلف، راهی برای انتخاب مقدار مناسب علف کش و بالابردن اثر بخشی علف کش است. - آزمایش در کشت بهاره ذرت تکرار شود تا کارآیی علف کش های جدید بر کنترل سایر گونه های علف هرز مورد ارزیابی واقع گردد. - مطالعات تکمیلی بر روی علف کش های جدید جهت تعیین نحوه عمل مواد همراه در ترکیب علف کش ها برای بهبود کارایی علف کش ها صورت گیرد. - رعایت تناوب در مصرف علف کش ها به منظور جلوگیری از ایجاد و یا به تأخیر انداختن مقاومت علف های هرز به علف کش های رایج در مزارع ذرت انجام گیرد.