با عنایت به اینکه حجم عظیمی از سرمایه گذاریهای ملی اصولا در زمینه احدا شبکه راههای ارتباطی کشور بکار گرفته می شود و ابنیه فنی راهها بویژه پلها، بخش مهمی از این سرمایه ها را به خود اختصاص می دهند، لذا مطالعه و بررسی بارگذاری پلها در این راستا و تدوین استانداردهای بارگذاری می تواند نقش قابل توجهی در صرفه جویی های اقتصادی و بهره برداری طولانی تر از پلها که سازه های حساس و پر هزینه محسوب می شوند، داشته باشد. در پروژه حاضر بارگذاری پلها بر مبنای عبور بارهای زنده ترافیکی ومحاسبه اثرات بحرانی آنها در اجزاء حمال تابلیه با در نظر گرفتن اثر پخش عرضی بار مورد بررسی قرار گرفته است . روشهای تحلیلی که در این خصوص استفاده شده اند عبارتند از : الف - روش تیر صلب روی تکیه گاههای ارتجاعی (فصل دوم)، برای تحلیل پلهای با تیرهای حمال . ب - روش گویان - ماسونه (فصل سوم)، که جهت تحلیل شبکه تیرهای متقاطع با ا جایگزینی دال ارتوتروپ معادل به جای آن، تدوین گردیده است ، برای تحلیل پلهای صفحه ای و متشکل از تیر و دال . ج - روش اجزاء محدود (فصل پنجم)، بعنوان یک روش مبنا جهت تحلیل پلهای صفحه ای و متشکل از تیر و دال . د - روش توزیع بار آئین نامه آشتوی آمریکا (فصل چهارم)، در ارتباط با بارگذاری آشتو و دستور فنی شماره 11 مورد مطالعه قرار گرفته است . آئین نامه های بار گذاری استاندارد معتبر چند کشور جهان (فصل ششم) و سربارهای واقعی و موجود (فصل هفتم) خصوصا از نظر چگونگی قرار گیری بارها در طول و عرض پل مورد بررسی واقع شده اند . جهت مطالعه آمار ترافیک ، آمارهای منتشر شده وزارت راه و ترابری مورد مطالعه قرار گرفته و ضمن انجام یک نمونه آمارگیری از تردد و سایط نقیله عبوری از روی پلها، اطلاعات دقیق تری از وضعیت ترافیک عبوری بدست آمده است (فصل هشتم) نهایتا با استفاده از روشهای تحلیلی فوق الذکر اثرات بحرانی سر بارهای آئین نامه ای و بارهای واقعی روی چند مدل پل با سیستم ایزواستاتیک (دهانه ساده) که بصورت صفحه ای و متشکل از تیر و دال بوده و هر کدام شامل دو یا چهار خط عبور می باشند مورد محاسبه قرار گرفته و سپس اثرات نظیر حاصل از دستور فنی شماره 11 وزارت راه و ترابری مقایسه و ضرایبی جهت تصحیح ارائه گردیده است (فصل نهم)، روشهای تحلیلی نیز در حالات مختلف مورد مقایسه قرار گرفته اند و د پایان پیشنهاداتی جهت مطالعات تکمیلی ارائه شده است . در یک جمع بندی کلی می توان نتایج زیر را در ارتباط با سربارهای دستور فنی شماره 11 وزارت راه و ترابری بطور موجز و مختصر استنتاج نمود .- 1 در پلهای با دهانه کمتر از 20 متر آئین نامه ایران مقادیر محافظه کارانه ای را بدست می دهد .- 2 در پلهای با دهانه 50 متر به بالا اثرات سربارهای موجود در دستور فنی شماره11 در مقایسه با سربارهای واقعی در جهت عدم اطمینان است و بطور قابل ملاحظه ای کاهش نشان می دهد. لذا در این خصوص بایستی در بارگذاری استاندارد تجدید نظر شود .-3 در پلهای با دهانه بین 20 تا 50 متر با کمی اغماض دستور فنی شماره 11 را می توان مورد پذیرش قرار داد . در مجموع پیشنهاد می شود تهیه یک آئین نامه بارگذاری جدید که ضمن رفع ابهامات موجود در دستور فنی شماره 11 بنحوی اثر طول پل نیز در آن منظور شود، و بدین ترتیب زمینه اقتصادی تر شدن سازه پل فراهم گردد، در دستور کارارگانهای اجرائی و تحقیقاتی کشور قرار گیرد .