هدف: این مطالعه به منظور بررسی ارتباط بین افزایش سطح سرمی اسید اوریک با شدت سکته مغزی در فاز حاد و اندازه انفارکت در mri در مراجعین مبتلا به سکته مغزی حاد مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی طی سالهای 90-89 انجام شده است. روش مطالعه: 100 بیمار مبتلا به cva حاد وارد مطالعه شدند که اطلاعات دموگرافیک و سوابق بیماری های قبلی آنها در چک لیستی که به همین منظور طراحی شده بود، وارد شد. سطوح سرمی اسید اوریک بالای 6 در خانمها و بالای 7 میلیگرم در دسی لیتر در آقایان به عنوان سطوح بالا لحاظ شدند و ارتباط آنها با اندازه انفارکت (در صورتی که کمتر از 20 میلیمتر بود کوچک، بین 20 تا 30 میلیمتر متوسط و بالاتر از 30 میلیمتر بزرگ در نظر گرفته شد) بررسی شد. یافته ها: ارتباطی بین سایز انفارکت و سن بیماران مورد بررسی وجود نداشت (p > 0.05). سایز انفارکت در خانم ها به میزان معناداری بزرگتر از آقایان بود (p=0.0001). سایز انفارکت در نوع هموراژیک به میزان معناداری کوچکتر از نوع ایسکمیک بود (p=0.001). سایز انفارکت در افرادی که سطح اسید اوریک بالا داشتند به میزان معناداری کوچکتر بود (p=0.001). نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که افزایش سطح سرمی اسید اوریک سبب کاهش اندازه انفارکت در بیماران مبتلا به cva می گردد و لذا یک نقش نوروپروتکتیو دارد.

اهداف جزء: مقایسه ی اثربخشی داروی سیتالوپرام ولووکس در درمان سردردهای تنشن 2- سطح رضایت مندی بیماران از نتایج درمانی در هر یک از 2 گروه مقایسه آن ها با هم 3- ارائه ی شیوه های درمانی موثرتر و با عارضه ی جانبی کم تر جهت کنترل سردردهای تنشن و بهبود زندگی مبتلایان روش مطالعه: کارآزمایی بالینی تصادفی می باشد و جمعیت مورد مطالعه ی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان بوعلی روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد در این مطالعه دو گروه 30 نفری خواهیم داشت که از این بیماران توسط پرسش نامه اطلاعات از قبیل سن- جنس- زمان شروع سردرد و علائم همراه و تظاهرات بالینی و داروهای قبلی مورد استفاده برای درمان بیماران و طول مدت مصرف داروها به دست آمده است. و هم چنین شدت حملات تنشن تعیین می گردد و آن گاه به مدت 6 ماه تا دو سال تحت درمان با داروی لووکس. با دوز درمانی mlgr/daily 100-50 و داروی سیتالوپرام با دوزهای درمانی 60-20 قرار می گیرند . در نهایت پس از اتمام درمان از افرادی که بیش از 5? کاهش در شدت سردردهای تنشن دارند. به عنوان پاسخ به درمان لحاظ می شوند و میزان پاسخ به درمان و عوارض و رضایت مندی بیماران در 2 گروه تعیین و با هم مقایسه خواهند شد. یافته ها: کل بیماران شامل 60 case می باشند که شامل 36 خانم که 22 نفر داروی سیتالوپرام و 14 نفر دارو لووکس را مصرف کرده اند و 24 نفر آقا که 16 نفر داروی لووکس و 8 نفر داروی سیتالوپرام را مصرف کرده اند و از نظر بهبودی بیماران، بیشترین درصد مربوط به داروی لووکس با 3/73 در بیمارانی که بهبود یافته اند و کم ترین مربوط به لووکس با 7/6 درصد در بیمارانی که بهبود نیافته اند. نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده از این مطالعه بین متغیر, جنس با p v: 35 . مدیکال his با p v: 0.04. drug his با pv: 0 و داروهای مصرف شده ارتباط معناداری وجود دارد ولی بین بهبودی، علائم بیماری و زمان شروع سردرد، سن بیماران، زمان مصرف داروها ارتباط معناداری وجود ندارد. با توجه به آمار به دست آمده از بهبودی داروی لوکس برتری قابل توجهی نسبت به داروی سیتالوپرام دارد.

چکیده ندارد.