انتروپاتوژنیک اشریشیا کلی (epec=enteropathogenic escherichia coli) به عنوان مهم ترین عامل اسهال در کودکان است. پاتوژنز انتروپاتوژنیک اشریشیاکلی که پاتوواری از اشریشیاکلی است لزیون های a/e (attaching and efacing) است که در بیوپسی روده بیمار نیز دیده می شود. این لزیون ها توسط ژن هایی کد می شود که روی جزیره ژنومی lee (locus of enterocyte effacement) قرار دارد. شناسایی epec با استفاده از تشخیص این ژن به وسیله پرایمر های اختصاصی صورت می گیرد. ژن bfpa کدکننده bundle-forming pili برای تمایز سویه های تیپیک و آتیپیک epec از هم استفاده می شود. هدف این شناسایی epecهای تیپیک و آتیپیک و بررسی حضور ژن های مقاومت به تتراسایکلین و تعیین کاست های ژنی اینتگره شده در اینتگرون کلاس یک و دو و ژنوتایپینگ ایزوله های مقاوم به تتراسایکلینepec است. تعداد 349 اشریشیاکلی جدا شده از کودکان که با استفاده از تست های بیوشیمیایی تایید شده اند، در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته اند. تشخیص سویه های epec با استفاده از روش pcr و پرایمرهای اختصاصی ژن eae وstx انجام شد. سپس ایزوله ها از لحاظ وجود ژن های bfpa و مقاومت به تتراسایکلین(a-d) و وجود اینتگرون کلاس یک و دو مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی تنوع ژنتیکی ایزوله های مقاوم به تتراسایکلین از تکنیک pfge (pulsed-field gel electrophoresis) استفاده شد. در مجموع تعداد 30 ایزوله epec در این مطالعه یافت شد که تنها یک ایزوله حاوی ژن bfpa بود و به عنوان تیپیک شناسایی شد. از بین 30 ایزوله (30%)9 حاوی اینتگرون کلاس یک و (6.6%) 2 حاوی اینتگرون کلاس دو بودند. تکثیر ناحیه داخلی در اینتگرون کلاس یک وجود دو کاست ژنی dfra7 و dfra1–aada1 را با باندهای به ترتیب 750bp و 1500bp در 44.4% و 33.3% از ایزوله های حاوی اینتگرون نشان داد. کاست های ژنی تکثیر شده در اینتگرون کلاس دو، واجد ژن های مقاومت dfra1-sat1-aada1 و dfra1-sat1 با باند های 1300bp و2500bp بودند. بیش ترین ژن های مقاومت به تتراسایکلین از نوعteta و tetb بود که هر کدام در 6 ایزوله (20%) یافت شدند. ژن tetc در دو ایزوله و ژن tetd تنها در یک ایزوله یافت شد. هیچ پالسوتایپ مشابهی در سویه های واجد اینتگرون و یا سویه های مقاوم به تتراسایکلین مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان دهنده کاهش شیوع ایزوله های تیپیک و گرایش ایزوله ها به سمت آتیپیک شدن در میان ایزوله های epec در ایران است. شیوع اینتگرون کلاس یک در میان ایزوله ها نسبت به مطالعات انجام شده در سال های گذشته کاهش پیدا کرده است. نتایج ژنوتایپینگ نشان داد که ایزوله های epec مقاوم به تتراسایکلین جدا شده از کودکان مبتلا به اسهال یک جمعیت هتروژن را تشکیل می دهند.

هدف از این پژوهش بررسی تنوع ژنتیکی و تعیین قدرت تهاجم و سایتوتوکسیسیتی گونه های کمپیلوباکتر ژژونی و کمپیلوباکتر کولی جداشده از بیماران مبتلابه اسهال در ایران می باشد. در این پژوهش ??? نمونه مدفوع اسهالی گردآوری و بررسی گردید. نمونه ها روی محیط های اختصاصی کشت و جداسازی شده و تعیین هویت شدند. با استفاده از پرایمرهای اختصاصی ژن های cadf، asp و hipo جنس و گونه باکتری تائید شد. با توجه به اهمیت سم citolethal distending toxin (cdt) در بیماری زایی گونه های کمپیلوباکتر، ژن های این سم در جدایه ها ردیابی و تعیین توالی شد. جدایه ها ازلحاظ میزان سمیت برای رده سلولی هلا موردبررسی قرار گرفتند. وجود یا عدم وجود پنج ژن دخیل در بیماری زایی cadf, ciab, virb11, plda, iam با استفاده از پرایمرهای اختصاصی بررسی شدند. قدرت اتصال و تهاجم جدایه ها به رده سلولی هلا بررسی شد. درنهایت 33 جدایه کمپیلوباکتر شامل 31 جدایه کمپیلوباکتر ژژونی و دو جدایه کمپیلوباکتر کولی از نمونه های مدفوع بیماران جداسازی و تأیید شد. در بررسی ژن های بیماری زایی ciab و cadf در تمام جدایه ها و ژن flaa در 97% از جدایه ها مشاهده گردید. ژن پلاسمیدی virb11 در هیچ یک از جدایه ها شناسایی نشد. ژن iam در تمامی جدایه های کمپیلوباکتر کولی شناسایی شد ولی در هیچ یک از جدایه های کمپیلوباکتر ژژونی مشاهده نگردید. ژن plda در 1/18% جدایه ها مشاهده گردید و ژن های cdt شیوعی برابر 5/54% داشتند. آنالیز توالی ژن های cdt درصد بالایی از همسانی را در میان جدایه نشان داد. در ژنوتایپینگ جدایه ها با استفاده از pfge سه گروه اصلی مشاهده گردید و بیشترین شباهت الگوها 100% و کمترین شباهت 26% بود. کلاستر غالب 14 جدایه (4/42%) را شامل می شد. در این گروه زیرگروهی با الگوهای یکسان وجود داشت که 33% از کل جدایه ها را در برمی گرفت. در بررسی تنوع ژنتیکی سویه ها با استفاده از روش های مولکولی flaa-svr sequence typing و flaa sequence typing و pfge گروه بندی های بسیار نزدیک به هم مشاهده شد. میزان اتصال جدایه ها به سلول های هلا بین 2/0±89 تا 1/0±8/99 درصد، میزان تهاجم بین 04/0± 11 تا 08/0±2/0 و میزان سایتوتوکسیسیتی جدایه ها بر اساس تیتر شاخص بقاء بین 2 تا 32 برآورد گردید. در بررسی جدایه ها ازلحاظ قدرت تهاجم، اتصال و میزان سمیت برای سلول های هلا مشاهده شد که با افزایش میزان سایتوتوکسیسیتی، میزان اتصال تغییری نمی کند ولی قدرت تهاجم با میزان سایتوتوکسیسیتی جدایه ها و وجود ژن های دخیل در اتصال و تهاجم ارتباط مستقیم دارد. با انجام این تحقیق در ایران، دانش و آگاهی بیشتری در مورد میزان شیوع، شاخص های همه گیرشناسی و بیماری زایی کمپیلوباکتر ّ و کمپیلوباکتر کولی عامل بیماری اسهال در انسان حاصل شده و در این زمینه تحقیقات بیشتر و گستردهتری نیاز می باشد

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.