به منظور مطالعه بیواستراتیگرافی و پالئواکولوژی رسوبات میوسن پیشین برش ساردوئیه در استان کرمان انتخاب گردیدکه از لحاظ موقعیت زمین شناسی در ناحیه ایران مرکزی قرار دارد. برش ساردوئیه در شمال غرب شهرستان جیرفت قرار دارد. این برش از 92 متر مارن و سنگ آهک تشکیل شده است. مطالعات انجام شده نشان می دهند که سیکلهای رسوبی سازند قم در برش الگو در نواحی مطالعه شده وجود ندارند. با مطالعه 36 نمونه برداشت شده از مارنهای این برش، 21 جنس و گونه از استراکدها و 13 جنس و گونه از فرامینیفرها شناسایی گردید که استراکدها و فرامینیفرهای شناسایی شده به شرح زیر می باشند: coasta tricoastata, aurila sp.,bairdoppilata sp., henryhowella asperrima, celtia cephalonica, krithe sp., ambocythere sp., neonesidea sp., argilloecia sp., cytherella obesa, argilloecia triangularis, paracypris sp., xestoleberis sp., cytherella dissimilis, celtia ironica, trachyleberis iwumurensis, quadrocytheris deformis, propontocypris simplex, xestoleberis gr.dispar, cytherella parvula, trachyleberis sp. austrotrillina howchini, rotalia viennoti, planorbulina sp. , valvulina sp., gypsinaglobulus sp., peneroplis evolutus, peneroplis thomasi, peneroplis farsensis, meandropsina iranica, cibicides sp. , heterostegina sp., eulepidina dilatata, amphistegina sp.. به طور کلی مجموعه استراکدهای به دست آمده بیانگر وجود رسوباتی با سن آکیتانین در منطقه مورد مطالعه می باشند. فراوانی و تنوع بالای استراکدها و حضور کاملا غالب استراکدهای گروه پودوکوپید بیانگر محیط اکولوژیکی مناسبی از لحاظ اکسیژن، نور و مواد غذایی در زمان نهشته شدن رسوبات می باشد.

نظر به اهمیت کنودونت‎ها در تقسیمات چینه‎نگاری پالئوزوئیک و گسترش قابل توجه نهشته‎های دونین پسین و کربونیفر پیشین در منطقه کرمان سه برش چینه‎شناسی (حور، هوتک و شمس آباد) در شمال استان کرمان انتخاب و بویژه بر اساس کنودونت‎ها و بقایای ماهیان مورد مطالعه قرار گرفتند. مجموعه کنودونت‎های بدست آمده از برش حور شامل 20 گونه متعلق به دو جنس polygnathus و icriodus بوده و سنی معادل فرازنین پسین را نشان می‎دهند. 3 زیست زون کنودونتی در این برش به شرح ذیل شناسایی گردید. زیست زون 1( ?older than lower rhenana zone) زیست زون 2 (lower rhenana zone) زیست زون 3 ( upper rhenana to linguiformis zones) در برش هوتک کنودونت‎ها شامل 28 گونه متعلق به جنس‎های polygnathus، icriodus، pelekysgnathus، bispathodus، cladygnathus، siphonodella، gnathodus، protognathodus و mehlina هستند که سنی معادل فامنین پیشین تا تورنازین پسین را برای بخش اندازه‎گیری شده معرفی می‎نمایند. 5 زیست زون کنودونتی در این برش تعیین گردید که عبارتند از: زیست زون 1 middle triangularis – lower crepida zones)) زیست زون 2middle crepida – lower rhomboidea zones) ) زیست زون 3 (barren interval, ?upper rhomboidea - upper praesulcata zones). زیست زون 4 zones) sulcata – lower crenulata) زیست زون 5 (upper crenulata – ancholaris-latus zones) در برش شمس آباد 6 جنس و گونه کنودونت و 14 جنس و گونه براکیوپود از افق‎های فرازنین و فامنین بدست آمد. علاوه بر کنودونت‎ها مجموعه متنوعی از دندان و فلس ماهیان کندریکتین شامل 14 جنس و گونه از برش هوتک و تعداد 5 جنس و گونه از برش حور بدست آمد. بررسی گستره سنی و گزارش‎های متعدد از حضور این قطعات در نقاط مختلف ایران و جهان حاکی از این است که حضور آنها با زیست زون‎های کنودونتی تعیین شده مطابقت دارد. همچنین تعدادی براکیوپود نیز از برش های هوتک و شمس‎آباد بدست آمد که اغلب آنها به نهشته‎های فامنین تعلق دارند. بررسی رخساره‎های زیستی کنودونت‎ها و قطعات ماهیان در برش‎های مورد مطالعه نشان می‎دهد که سکانس دونین پسین در مناطق مذکور در شرایط محیطی کم‎عمق نهشته شده و بیانگر بیوفاسیس icriodid-polygnathid می باشد. حضور فراوان مجموعه غنی از انواع خانواده‎های بی‎مهره‎گان نیز صحت این مطلب را تایید می‎نماید. در لایه‎های ابتدای تورنازین برش هوتک نیز جنس‎های polygnathus و clydagnathus غالب می‎باشند که شاخص محیط کم عمق می‎باشند ولی در تورنازین پسین (upper crenulata–ancholaris–latus zones) با توجه به حضور گونه‎هایی نظیر siphonodella و gnathodus که از نظر اکولوژیکی محدود به زیستگاه‎های عمیق (basin or deeper subtaidal) می‎باشند، به نظر می‎رسد که محیط رسوبی کمی عمیق‎تر شده باشد.

به منظور مطالعه سیستماتیک و پالئواکولوژی استراکدها و فرامینیفرهای نهشته های میوسن پیشین در منطقه ساردوئیه در جنوب کرمان، دو برش چینه شناسی به نام های گردین و ساردوئیه انتخاب و از آنها نمونه برداری به عمل آمد. لیتولوژی این دو برش عمدتاً شامل مارن و آهک است که حاوی میکروفسیل های فراوان و متنوعی از استراکدها و فرامینیفرها می باشد. تعداد 28 جنس و 39 گونه از استراکدها در نمونه های مارنی و 13 جنس و 19 گونه از فرامینیفرهای بنتیک در نمونه های آهکی برش گردین شناسایی گردید. در برش ساردوئیه نیز تعداد 28 جنس و 41 گونه از استراکدها از نمونه های مارنی و 17جنس و 21 گونه فرامینیفرها از نمونه های آهکی شناسایی گردید. 32 گونه از استراکدها در هر دو برش مشترک می باشند. مطالعات نشان می دهد که هر دو برش بخشی از سازند قم بوده، اما سیکل های رسوبی سازند قم در این ناحیه مشاهده نمی شود. مطالعات فسیل شناسی هر دو برش نشان دهنده سن آکی تانین؟ بوردیگالین برای نهشته های مورد مطالعه می باشد. فراوانی و تنوع استراکدها و همچنین غالب بودن استراکدهای پودوکوپید نشان دهنده شرایط محیطی و اکولوژیکی مطلوب و محیطی غنی از اکسیژن و مواد غذایی در زمان ته نشست این رسوبات می باشد. همچنین، مطالعه اجتماعات استراکدها و فرامینیفرها تأیید کننده محیط دریایی گرم و کم عمق در طول ته نشست رسوبات برای این برش ها می باشد.

به منظورشناسایی ایکنوفسیل ها، سیستماتیک، پالئواکولوژی، ایکنواستراتیگرافی، ایکنوفاسیس و محیط رسوبی و رفتارشناسی ایکنوفسیل های نهشته های فلیشی کرتاسه بالایی کرمان، برش چینه شناسی به نام رباط در ناحیه کرمان انتخاب و رسوبات آواری آن مورد نمونه برداری و بررسی قرار گرفته است. سن نهشته های فلیشی در برش رباط سنومانین- تورونین می باشد. برای اولین بار تعداد37 ایکنوگونه متعلق به 18 ایکنوجنس از منطقه ی مورد مطالعه گزارش می گردد. دراین برش، با توجه به تنوع و فراوانی ایکنوفسیل های دریایی و براساس محتوای ایکنولوژیکی می توان 7 واحد را تشخیص داد. نهشته های فلیشی از نظر محتوای لیتولوژیکی شامل 10 واحد مجزا، عمدتا آواری، تناوبی از ماسه سنگ سیلتی، سیلتستون، آهک ماسه ای، آهک شیلی با سیمان گلی می باشدکه توسط جریانات توربیدایتی نهشته شده اند. مطالعات ایکنوتاکسونومیک دلالت بر وجود مجموعه ای با تنوع بالا از ایکنوفسیل ها داردکه نشان دهنده ی میزان اکسیژن کافی در برش مورد مطالعه درزمان نهشته شدن رسوبات دارد.تنوع و آشفتگی زیستی بالا در برش مورد مطالعه نشان دهنده ی فعالیت چشمگیر فونای دریایی در برش رباط می باشد. ایکنوفاسیس های شناسایی شده، مربوط به محیط های ساحلی (littoral)، دریایی نیمه عمیق (bathyal)و عمیق دریایی(abyssal) می باشند.

دوران مزوزوییک که نام آن از کلمه یونانی مزوس به معنی متوسط گرفته شده، به نام دوران دوم نیز خوانده می شود. این دوران شامل تاریخ زمین از پایان دوران پالئوزوئیک (225 میلیون سال قبل) تا آغاز دوران سنوزوئیک (65 میلیون سال قبل) است. کوهزایی آلپ از دوران مزوزوئیک آغاز گشته و در سنوزوئیک به نهایت شدت خود می رسد. آب و هوای مزوزوئیک نسبتاً گرم و از نوع آب و هوای استوایی و یکنواخت تر از آب و هوای فعلی بوده است. در دریاهای مزوزوییک که آب آنها تقریباً 10 درجه گرم تر ازآب دریاهای مناطق معتدله امروزی بوده است. موجودات پلانکتون تک سلولی از قبیل فرامینیفرها و کوکولیت ها مورد تغذیه گروههایی مانند آمونیت ها و بلمنیت ها بوده اند، در حالی که خزندگان علف خوار و گوشتخوار درآب ها ویا روی قاره ها می زیسته اند و فراوانی آنها در این دوران قابل توجه بوده است (خسرو تهرانی، 1386).در دوران مزوزوییک دو دسته مهم جانوری حائز اهمیت بوده اند؛ یکی خزندگان مخوف به نام دایناسورها ،بطوری که بعضی زمین شناسان این دوران را به نام عصر دایناسورها نامیده اند، دسته دیگر آمونیت ها، بطوری که دوران مزوزوئیک را دوران آمونیت ها نیز نامیده اند. نهانزادان آوندی که در دوران پالئوزوییک توسعه زیاد داشتند در این دوران رو به نقصان گذاشته، ولی در عوض بازدانگان و نهاندانگان از گیاهان مهم این دوران به شمار می روند (داستانپور،1380). انقراض مرز کرتاسه-ترشیری به علت از بین رفتن دایناسورها، شناخته شده ترین انقراض گروهی در میان مردم عادی و نیز دانشمندان می باشد. بر اثر این رخداد، علاوه بر دایناسورها، گروههای دیگری از قبیل آمونیت ها، بلمنیت ها، رودیست ها، دو کفه ای های تریگونید و اینوسرامید و فرامینیفرهای پلانکتونیک نیز از بین رفته اند. دلایل متعددی برای این انقراض ذکر گردیده که از میان آنها می توان به تغییرات آب و هوایی، فعالیت های آتشفشانی و یا برخورد اجرام سماوی با کره زمین اشاره نمود (وزیری و همکاران، 1380). افزون بر رخداد سیمیرین پیشین، جنبش های زمین ساختی سیمیرین میانی (باژوسین – باتونین )، سیمیرین پسین (کرتاسه آغازی)، فاز اتریشین و رخداد لارامین (کرتاسه پایانی ) هر یک به تنهایی بر جغرافیای دیرینه به ویژه تحولات زمین ساختی مزوزوییک ایران اثر گذار بوده اند. نمونه های زیر نشانه هایی از پیامد رخدادهای یاد شده بر ژئودینامیک ایران است: *جدا شدن کامل صفحه ایران از زاگرس در آغاز تریاس پسین، همراه با تکوین دریای تتیس جوان، در محل راندگی اصلی زاگرس. * برخورد صفحه ایران با صفحه توران همراه با بسته شدن کامل پالئو تتیس. *شکل گرفتن محیط های پلاتفرمی پالئوزوییک – تریاس میانی و حوضه های رسوبی تریاس پسین – ژوراسیک میانی

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.