شبکه های سیار موردی نوعی از شبکه های بی سیم بدون زیرساخت هستند که باویژگی های ارتباط چند گام، ماهیت نامتمرکز، توپولوژی پویا، و محدودیت منابع شناخته می شوند. در این شبکه ها، هر گره نقش مسیریاب را نیز ایفا می کند که منجر به مصرف میزان قابل توجهی از انرژی در گره خواهد شد. بنابر این، گره های خودخواه، برای حفظ منابع انرژی خود، ترجیح می دهند با دیگران همکاری نکنند و به این ترتیب موجب نوعی ممانعت از سرویس غیر فعال در شبکه می شوند. در این پایان نامه، روشی برای تشویق گره های خودخواه به همکاری در شبکه های موردی پیشنهادی می شود. ابتدا نشان می دهیم که در یک پروتکل مسیریابی مانند ad hoc-vcg، پروتکلی که مسیر بهینه را از نظر مصرف انرژی شناسایی کرده و برای همکاری گره ها روی این مسیر انگیزه فراهم می کند، تبانی گره ها تهدبدی برار پایداری مسیر بهینه است. سپس، با به کارگیری مدل بازی های ایتلافی، مکانیزمی جدید، مبتنی بر قیمت، و نیز مقاوم در برابر تبانی طراحی می کنیم. این مکانیزم پایداری مسیر بهینه را از نظر مصرف انرژی تضمین کرده و در عین حال انگیزه لازم را برای همکاری گره ها در شبکه فراهم می کند. در این مکانیزم، از مفهوم بازی-محور هسته برای توزیع بهره حاصل از همکاری بین اعضای یک ایتلاف استفاده می شود که طلق آن تبانی، هیچ بهره اضافی برای بازیکنان نخواهد داشت.