شناسایی موجودیت های نامدار در پردازش زبان طبیعی به عملیاتی گفته می شود که طی آن کلی? اسامی خاص موجود در متن و متعلّق به مقوله های معنایی مختلف، شناسایی و استخراج می گردند. در واقع، شناسایی موجودیت های نامدار عملی است که در جهت ساختار بخشیدن به متن صورت می گیرد. شناسایی موجودیت های نامدار، بطور کلی با یکی از روش های مبتنی بر قانون و یا مبتنی بر روش یادگیری ماشینی و یا بصورت ترکیبی از این دو روش صورت می گیرد. در این پژوهش نیز با توجه به اینکه کارهای بسیار کمی در خصوص شناسایی موجودیت های نامدار در زبان فارسی صورت گرفته است، سیستمی پیشنهاد شده است که از هر دو روش مبتنی بر قانون(استفاده از فهرست ها، وندها و الگوها) و مبتنی بر یادگیری ماشین(در اینجا مدل مخفی مارکوف) برای شناسایی موجودیت ها استفاده می کند و در نهایت نتایج حاصل از این دو روش را ترکیب می نماید. با توجه به اینکه موجودیت های پایه ای که از زمان پیدایش این مفهوم مورد توجّه قرار گرفته اند، شامل اسامی اشخاص، مکان ها و سازمان ها می باشند، در سیستم پیشنهادی نیز روی این سه نوع موجودیت تمرکز شده است. البتّه در کنار این موجودیت های پایه ای، می توان به موجودیت هایی مانند زمان ها، تاریخ ها و مقادیر کمّی نیز پرداخت که خارج از حیط? این پژوهش می باشد. براساس ارزیابی هایی که با استفاده از مجموعه ای از داده های تست از نوع متن خبری شامل 32606 نشانه صورت گرفته است، سیستم ارائه شده در روش مبتنی بر قانونِ خود که تأکید اصلی این پژوهش می باشد، قادر خواهد بود موجودیت های نامدار را با دقّت(نسبت موجودیت های صحیح یافت شده بر کل موجودیت های یافت شده) حدود 95% و با فراخوانی(نسبت موجودیت های صحیح یافت شده به کل موجودیت ها) حدود 80% شناسایی نماید. این نتایج می تواند موجب بهبود کارایی در سیستم هایی مانند سیستم های پاسخگویی موتورهای جستجو که از نتایج حاصل از سیستم های شناسایی موجودیت های نامدار استفاده می کنند، بشود. شایان ذکر است که عدم وجود لیست های موجودیتی نسبتاً کامل و دشواری تعیین محدود? موجودیت ها از عوامل اصلی افت کارایی سیستم می باشد.

تحقیق حاضر در رابطه با بررسی عوامل مهم و کلیدی موفقیت پیاده سازی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات در سازمانها بخصوص دانشگاههای ایرانی است. سیستم مدیریت امنیت اطلاعات، مجموعه ای از سیاست های مرتبط با مدیریت امنیت اطلاعات می باشد. مفهوم کلیدی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات برای یک سازمان، طراحی، پیاده سازی و نگهداری مجموعه ای منسجم از فرآیندها و سیستم ها به منظور مدیریت کردن دستیابی پذیری اطلاعات بطور موثر می باشد. در دنیای کنونی، مباحث مرتبط با امنیت اطلاعات و نحوه بکارگیری صحیح آن، تبدیل به یکی از مشکلات بخشهای دولتی و خصوصی شده است که این امر در سازمانهای ایرانی، بسیار قابل توجه می باشد. علی الخصوص در دانشگاهها که امنیت اطلاعات بسیار مهم می باشد. این پژوهش به دنبال شناسایی عوامل کلیدی موفقیت پیاده سازی سیستم مدیریت امنیت اطلاعات در سازمانهای دولتی و علی الخصوص دانشگاههای دولتی ایران می باشد. در مرحله نخست به مطالعه کتابخانه ای پیرامون ادبیات موضوع پرداخته شد. در نتیجه این بخش 42 عامل گردآوری گردید. از آنجا که هیچ یک از تحقیقات بررسی شده مربوط به سازمانهای ایرانی نبود لذا لازم بود که مطالعه ای میدانی برای شناسایی این عوامل در سازمانها ایرانی انجام گیرد. در این فرآیند با کمک استاد بزرگوار و سایر محققان استفاده گردید که در نهایت 29 عامل از عوامل گردآوری شده پذیرفته شد. (در واقع بیشتر عوامل همپوشانی داشتند). عوامل به 5 دسته عوامل اصلی و 29 زیر عامل دسته بندی گردید. در مرحله نهایی جهت ارزیابی میزان اهمیت این عوامل از پرسشنامه استفاده شد. جامعه آماری این بخش را مشاوران و مجریان در زمینه اجرای سیستم مدیریت امنیت اطلاعات در سطح دانشگاهها تشکیل دادند. جهت اولویت بندی عوامل کلیدی از روش توصیفی فریدمن، تاپسیس فازی و روش سلسله مراتبی ahp فازی انجام گردید و سپس نتایج هر سه روش با هم مقایسه گردید و در نهایت مدل توصیفی ارائه گردید.

چکیده ندارد.