اساس تحلیل های ژئومورفولوژی کارکردی بر مبنای دیدگاه سیستمی صورت می گیرد. ژئومورفولوژی سیستمی به شناسایی فرم و فرایندهای ژئومورفیک و روابط بین آنها استوار است. کارایی این دیدگاه در زمانی که روابط متقابل بین اجزاء و عناصر سیستم برقرار است از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. هدف از این پژوهش بررسی هیدروژئومورفولوژی دیرینه دشت کوهدشت و دریاچه قدیمی آن و بازشناسی ساختار و نحوه تحول این دریاچه در کواترنر و همچنین ارتباط آن با سیر تحول کانونها مدنی موجود در این دشت بر اساس دیدگاه سیستمی می باشد. پالئوهیدروژئومورفولوژی اشکال ناشی از عمل آب را که در گذشته اتفاق افتاده و با گذشت زمان عامل به وجود آورنده آنها از بین رفته را بررسی می کند. مطالعه در زمینه نحوه تغییرات حرارتی- رطوبتی کوهدشت در دوران چهارم و تأثیر آن در سیستم های شکل زا یکی از مباحث بنیادی در مطالعات هیدروژئومورفولووی دیرینه آن است که اطلاع از چنین روابطی می تواند بیانگر خصوصیات ژئومورفیک منطقه و نحوه تغییرات آنها باشد. این امر به طور مستقیم می تواند درمدیریت محیط ، رعایت حد آستانه ها و تحریک پذیری های محیطی موثر واقع شود. جهت دسترسی به اهداف پژوهش، در ابتدا ویژگی های ژئومورفیک، اقلیمی و هیدرولوژیکی منطقه مطالعاتی مورد ارزیابی قرار گرفت و با توجه به آنها وجود یک دریاچه پلوویال در دشت مذکور محرز گردید. سپس رابطه بین مشخصات فیزیوگرافی دریاچه و ویژگی های هیدرولوژیکی و اقلیمی گذشته و حال تشریح و نهایتا" رابطه بین کانونهای مدنی و اقتصاد معیشتی آنها با تغییر و تحولات دریاچه کوهدشت بررسی گردید. یافته های تحقیق نشان می دهد که منطقه مطالعاتی در دوره های سرد و مرطوب کواترنر از لحاظ دمایی نسبت به زمان کنونی حدود 9 درجه سردتر و به لحاظ بارشی در حدود 245 میلیمتر مرطوبتر بوده که در نتیجه آن بیلان آبی دشت مذکور مثبت بوده است. این عامل باعث شده تا منطقه مطالعاتی در گذشته به صورت یک دریاچه مطرح شود که نهایتا" بر اثر سرریز آب پارگی در آن اتفاق افتاده است. همچنین نتایج حاصل از بررسی ارتباط دریاچه با کانونهای مدنی نشان می دهد که این منطقه به صورت یک سیستم باز طبیعی بوده یک ارتباط درونی مستقیم بین حجم دریاچه و هردینگ سیستمهای منطقه وجود داشته است. به طوریکه تغییر در حجم آب و خط ساحل دریاچه باعث تغییر مکانی این هردینگ سیستم ها و تغییر اقتصاد معیشتی ساکنان آن می شده است.