از آن جایی که انسان، تنها موجودی است که امکان نیل به برترین جایگاه در عالم امکان را دارد؛ از طرفی، وجوه ممتاز انسان از سایر موجودات، ساحت های وجودی اش است که شکل دهنده ی شخصیت او و منشأ سعادت وی تا رسیدن به مرتبه ی جانشینی خداوند هستند، به ویژه ساحت معنوی و بُعد غیر جسمانی او؛ ضروری است که در این مسأله نظر دو حکیم معاصر، علامه طباطبایی و استاد مطهری را جویا شویم. علامه طباطبایی برآن است که ساحت های انسان با وجود انسان و حیاتش در ارتباط و تعامل هستند و با هم رابطه دارند، هر اندازه توجه انسان به حیات مادی و دنیوی اش کم تر باشد، ساحت های وجودی اش، قوی تر می شوند. استاد مطهری نیز با علامه طباطبایی هم نظر است که ساحت های انسان با حیات و وجود انسان در ارتباط هستند.