عنون تحقیق حاضر "بررسی کارآیی شاخص بورس اوراق بهادار تهران" است . شاخص های بورس اوراق بهادار ممکن است بخاطر مالیاتها، محدودیتهای فروش سهام استقراضی، انتظارات ناهمگن و نامتجانس و مجموعه فرصتهایی که در میان سرمایه گذران متفات است کارآ نباشد. در اینجا کارآیی میانگین - واریانس شاخص در سال 74 و 75 مورد سنجش قرار می گیرد. در فصل اول، بیان مسئله، اهداف تحقیق، فرضیات تحقیق، قلمرو تحقیق و ادبیات موضوع گنجانده شده است . ادبیات موضوع شامل پنچ بخش است . در بخش نخست ، کارآیی بازارهای مالی و همچنین فرضیه بازارهای کارآمد بحث قرار می گیرد. بخش دوم به تئوری های تنوع سازی و تحلیل پرتفوی و چگونمگی انتخاب سهام در آن می پردازد. بخش سوم با توجه به کارهای انجام شده مفهوم شاخص کارآ و چگونگی پیش بینی واریانس (ریسک) پرتفوی را بررسی می کند. نحوه بهینه کردن پرتفوی و سنجش کارایی شاخص از این طریق، که در سالهای اخیر شدیدا مورد استفاده قرار گرفته، موضوع بخش چهارم می باشد و در بخش پنجم به تحقیق انجام شده در ایران، در رابطه با کارآیی شاخص از طریق آزمونهای فیشر، اشاره می کنیم. در فصل دوم شاخص و انواع آن بطور جامع مورد بررسی قرار می گیرد. در فصل سوم شاخص بورسهای جهان و نحوه محاسبه آن بیان شده و در فصل چهارم بطور مفصل به تاریخچه، نحوه محاسبه و تعدیلات شاخص بورس تهران پرداخته می شود. در فصل پنجم که تجزیه و تحلیل اطلاعات است ابتدا مدلی جهت بهینه کردن پرتفوی معرفی می شود. سپس نحوه جمع آوری اطلاعات ، تعدیل اطلاعات و محاسبه اجزا مدل تشریح می گردد. مدل برای سالهای 74 و 75 انجام می شود. مقایسه میانگین واریانس پرتفوی بهینه با میانگین و واریانس شاخص منجر به سنجش کارآیی شاخص می گردد. در فضای بازده و ریسک ، بازده شاخص از بازده پرتفوی بهینه کمتر و ریسک آن از ریسک پرتفوی بهینه بیشتر است . بنابراین شاخص نمی تواند روی مرز کارآیی واقع شود یعنی کارآیی میانگین - واریانس ندارد و تنها یک میانگین وزنی است .