شناخت اقلیم و پارامترهای مورد نیاز محصولات کشاورزی از مهمترین عوامل موثر در تولید است. با بررسی های هواشناسی کشاورزی می توان امکانات بالقوه را در مناطق مختلف مشخص و حداکثر بهره برداری را نمود. به علت توان های بالقوه دیم زارهای استان کردستان، بررسی جامعی بر اساس آمار 20 ساله عناصر اقلیمی و پارامترهای زمینی انجام گرفت. بدین منظور با توجه به شرایط فنولوژیکی گندم و تطبیق آن با شرایط اقلیمی مورد نیاز در استان به بررسی شاخص های موثر در کشت محصول پرداخته شد و با استفاده از روش فائو- پنمن – مانتیث، نیاز آبی و مقادیر نیاز آبیاری محاسبه و در ادامه درجه حرارت تراکمی محصول محاسبه شد. در نهایت با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) به پهنه بندی عناصر اقلیمی – زمینی و همچنین وزن گذاری آنها اقدام گردید. سپس مناطق مناسب و نامناسب استان جهت کشت گندم دیم مشخص گردید. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر این واقعیت می باشد که در بین عناصر اقلیمی عنصر بارش سالانه و نحوه توزیع آن در طول فصول رشد، همچنین درجه حرارت تراکمی مهمترین عامل در فرایند کشت گندم دیم است. بر اساس نقشه های استخراج شده از سیستم اطلاعات جغرافیایی حدود 20 درصد از مساحت استان به دلیل دارا بودن شرایط اقلیمی بسیار مناسب در طول دوره رشد گندم، دارای عملکرد بسیار مناسبی هستند، که در این خصوص قسمت های شمال غربی و غرب استان دارای این شرایط می باشد. حدود 68 درصداز مناطق استان شرایط ضعیف تری را نسبت به پهنه بسیار مناسب دارا می باشندکه این مناطق به صورت مجموعه ای نسبتاً وسیع از کناره های پهنه با اراضی بسیار مناسب شروع و تا محدوده های از شرق را شامل می شود. در پهنه سوم که دارای شرایط متوسطی برای کشت گندم دیم می باشدحدود 2 درصد از مجموعه کل استان را در بر گرفته که این پهنه به صورت پراکنده در سطح محدوده مورد مطالعه قرار گرفته که می توان شهرهای قروه و بیجار را در این پهنه مشاهده نمود.