تی. اس. الیوت، شاعر، منتقد، و نمایشنامه نویس انگلیسی-امریکاییِ قرن بیستم، در نمایشنامه هایش از ارجاع به اساطیر باستان، بهره فراوان برده است. در این تحقیق، از میان هفت نمایشنامه ای که وی به تحریر درآورده است، به بررسی چهار نمایشنامه ای که به فارسی ترجمه شده اند، پرداخته ایم: 1- «صخره» (1934)، درباره ی کلام معجزه آسای عیسی مسیح در جهان امروز در مورد ساخت کلیسا با اشاره به صخره ی موجود در قبهالصخره در بیت المقدس؛ 2- «قتل در کلیسای جامع» (1935)، درباره ی واقعه ی شهادت اسقف توماس بکت؛ و اسطوره ی ایثار؛ 3- «مهمانی خانوادگی» (1939)، با الهام از نمایشنامه الهگان انتقام در تریلوژی اورستیا، اثر اشیل؛ 4- «کوکتیل پارتی» (1950)، با الهام از نمایشنامه ی السست، اثر اوریپید. و به این نتیجه رسیده ایم که الیوت ضمن استفاده از نمادها و نشانه ها، موضوعات نمایشنامه های خود را منطبق با اساطیر و تاریخ قرار می دهد تا با تکیه بر آن ها، باورها و اعتقادات فلسفی و مذهبی خود را به مخاطب القا کند. به ویژه این باور که جوهره ی اسطوره ایِ زندگیِ انسان در طی تاریخ تکرار می شود؛ و انسان تنها با ایمان مذهبی و با خودشناسی می تواند بر ناکامی های زندگی غلبه کند.