در سال های اخیر، روش اختیارات حقیقی (roa) که روش پیشرفته ای از تحلیل جریان های نقدینگی تنزیل یافته (dcf) است بر اساس تئوری اختیارات مالی ارائه شده است. روش roa با در نظر گرفتن انعطاف مدیریتی و عدم قطعیت های موجود در پروژه ها می تواند بهترین و سودآورترین تصمیم را در هر مرحله از عمر پروژه تعیین کند. این در حالی است که در روش dcf، انعطاف مدیریتی و عدم قطعیت توام با پیشامد های آتی پروژه لحاظ نمی شود. این تحقیق ضمن مقایسه این دو تحلیل، نقش ارزش گزاری اختیارات حقیقی در تحلیل فنی و اقتصادی یک پروژه معدنی (کارخانه تیتان کهنوج) را مورد بررسی قرار می دهد. انعطاف تیم مدیریتی برای تغییر مسیر پروژه در قالب اختیارات تعطیلی، گسترش و کوچک سازی پروژه گنجانده شده است. در نقاط مختلف از عمر اختیارات، با به کارگیری درخت دوجمله ای، ارزش هر یک از این تصمیمات مدیریتی برآورده شده است. در زمان حال ارزش اختیار تعطیلی پروژه 9،185،413 دلار، اختیار توسعه پروژه فاقد ارزش و ارزش اختیار کوچک سازی پروژه 213،723،795 دلار تخمین زده شده است. نتایج آنالیز حساسیت حاکی از وجود یک رابطه مثبت بین عامل تغییر پذیری و عامل تنزیل با اختیار گسترش و تعطیلی است، این درحالی است که این عوامل یک رابطه عکس با اختیار کوچک سازی دارند. در استفاده از روش دیگر برای ارزش گزاری اختیارات از شبیه سازی مونت کارلو با مبنای کد نویسی در نرم افزار matlab استفاده شده است. بر اساس نتایج بدست آمده، ارزش اختیارات تعطیلی، گسترش و کوچک سازی پروژه به ترتیب 18،241،730 ، 13،407و 219،909،955 دلار برآورده شده است. این ارزش های افزوده برای پروژه ای که با تحلیل dcf غیر اقتصادی و نزدیک به نقطه سر به سر است (ارزش خالص 1,695,397- دلار) می تواند قابل توجه باشد. این تحقیق می تواند بستری مناسب برای بحث در مورد اجرای تصمیمات مدیریتی و استفاده از روش اختیارات حقیقی در برون رفت از شرایط فعلی در پروژه هایی مشابه فرآهم نماید.