سامرست موآم (1874- 1965) یکی از نویسندگان موفق انگلیسی است که تعداد زیادی داستان کوتاه، نمایشنامه و رمان را به دنیا ارائه کرده است. موفقیت وی در زمینه تجاری اغلب موجب آن شده است که آثار وی در زمره آثار صرفاً برای سرگرمی طبقه بندی شوند. اما حتی اگر آثار وی صرفا برای بازار خوانندگی نوشته شده باشند، باز هم می توان آنها را مورد ارزیابی قرار داد و یا اطلاعاتی از آن کسب کرد. در این مطالعه، محقق بر آن است تا تصاویر ارایه شده از مردمان حقیقی را که در مستعمرات بریتانیا زندگی می کردند مورد ارزیابی قرار دهد. برای نیل به این مقصود پنج داستان کوتاه از موآم («ردپایی در جنگل»، «اثر پیرامون»، «نامه»، «ایستگاه حومه شهر» و «رگه زرد») انتخاب شده اند. در سالهای 1916 تا 1918 و 1925 تا 1926 او زندگی انگلیسی ها را در مستعمرات شاهد بود، اما چیز های زیادی برای تحسین در آنها نیافت. با توجه به پیش-داوری هایی که مبتنی بر ملیت و نژاد هستند، اینکه موآم نقاط ضعف هم میهنان خود را به تصویر می کشد او را در زمره کسانی قرار می دهد که بیشتر از برخی دیگر قابل اطمینان هستند. آنگونه که موآم نشان داده است، مردمان این مستعمرات بسیار بیشتر از زمانی که در کشور خود به سر می بردند به سمت بدی کشش نشان داده اند. این مسئله تا حدی به علت احساس تنهایی مفرط آنان است که ناشی از مسئولیت آنها در اداره زمین های کشاورزی وسیع واقع شده در جنگل بوده است. این مامورین غیر قابل اطمینان اند، حتی اگر آنها را در مصائب بسیار بزرگ یاری کنید نمی توان به وفا داری آنان اطمینان داشت. این عدم وفا داری و صداقت خوانندگان را بر آن می دارد که به کل امپراطوری بریتانیا بی اعتماد شود، زیرا دست اندرکاران آن نتوانستند اثبات کنند که می توانند به وعده های خویش عمل کنند. در این مطالعه نویسنده بر آن بوده است تا با نشان دادن جنبه های مختلف زندگی و رفتار این مردم آنچه واقعاً در این خطه و برحه گذشته را آشکار سازد. در نهایت این مطالعه در این نقطه پایان می پذیرد که استعمارگران و استعمار زدگان هر دو بر یکدیگر تاثیر گذار بوده اند، اما این تشکیل امپراطوری بوده که تمامی این جریان را عملی ساخته است.