در سیستمهای مخابرات نوری که در چند سال اخیر با پیشرفتهای فراوانی همراه بوده است. با بکارگیری گسترده زیرساخت فیبر نوری و توسعه سیستمهای مربوط به آنها و گستردگی نیازهای کاربران، شبکه های دسترسی (access networks) و از طرفی جوابدهی به نیازها، توسعه فراوانی یافته است. در این راستا با افزایش کاربران اینترنتی و نیاز به سرویسهای جدید مانند تلویزیون با کیفیت بالا (hdtv) و... بحث بهینه سازی شبکه های موجود و مطابقت آنها با سیستمهای جدید جایگزین تبدیل به یک چالش اساسی برای متصدیان ارتباطات و مخابرات کشورها شده است . سیستمهای ارتباطی بین شهری که اکثرا از لینکهای مایکروویو و رادیو بهره میجست با حضور گسترده فیبرنوری بعنوان بستر ارتباط زیر ساخت اصلی، جزو مسیرهای stand by شده اند و لینکهای نوری بدلیل پهنای باند بالا، سرعت بیت ریت بیشتر، ظرفیت انتقای اطلاعات بالا و ... در اولویت قرار گرفته اند. در این راستا بحث فیبر به خانه بدلیل قطر کم و پهنای باند بالا و ... نسبت به مسی و قابلیتهای غیرقابل انکار شبکه نوری جزو بحث های جدید و روز دنیای ارتباطات و مخابرات است. در سالهای اخیر با وجود استفاده از کافوهای نوری فعال رشد فراوانی یافته و کمک شایانی در کاهش موثر شبکه های کابل مسی شده است ولی بدلیل هزینه ها و نگهداری، عناصر تمام نوری و غیرفعال مطرح می شود.. شبکه های نوری پسیو که ارائه دهنده سرویسهای روز به کاربران می باشد، نمونه ای مناسب برای بحث فیبر به خانه میباشد و با کاهش فاصله دسترسی کاربران به فیبر، امکانات و مزایای فراوانی در اختیار مشترکین قرار میدهد. فاصله دسترسی در این شبکه ها تا کاربر بمیزان 20 کیلومتر است در حالیکه این فاصله در شبکه های مسی با قطر 0.4 میلی مترمحدود به 4 کیلومتر فقط هست. امکانات تغییرات در توسعه شبکه های نوری غیرفعال بمراتب سریعتر و راحتتر از سایر شبکه های موجود میباشد و در نهایت هزینه های ارتباط مشترک لینک نوری با لحاظ تمام امکانات و محدودیتهای موجود، افقی روشن در افزایش مشترکین فیبر به خانه خواهد شد. برخی از مزایای شبکه های نوری پسیو را می توان :1-قابلیت افزایش مشترکین جدید به شبکه 2-تخصیص پهنای باند به مشترکین 3-افزایش اعتماد در قابلیت شبکه 4-استفاده از عناصر پسیو 5-فاصله دسترسی مناسب 6-استفاده موثر از قابلیتهای همزمان ویدیو، دیتا و تصویر نام برد و این نوع شبکه ها، بعنوان راه حلهای غالب پهنای باند قابل دسترسی مطرح میباشند. ساختارهای موجود در شبکه های نوری پسیو در غالبهای زیر تقسیم بندی میشوند : 1) apon ( atm passive optical network ) 2) bpon ( broadband pon ) 3) epon ( ethernet pon ) 4) gpon ( gigabits pon ) 5) wavelength division multiplexing passive optical network) wdm pon) 6) wdm/tdm-pon بدلیل تبدیل سیگنالهای الکتریکی به نوری و بالعکس در ابتدا و انتهای این ساختارها و نیز نوپا بودنشان، نواقصاتی همچون عدم مدیریت شبکه و مانیتورینگ سیستم و عدم تشخیص خرابی وجود دارد. که با روشی در تشخیص خرابی شبکه نوری پسیو بصورت online monitoring از طریق دستگاه بازتاب سنج نوری در حوزه زمانی (otdr) در ترمینال نوری ارائه میشود و محدودیتهای استفاده و پیشنهاد روشهای جدید استفاده بهینه از بازتاب سنج نوری در حوزه زمانیرا مورد بحث قرار میدهیم. و در آخر با توجه به محدودیت نرم افزار شبیه سازی در مورد بازتاب سنج نوری در حوزه زمانیو لینک نوری، شبکه نوری غیرفعال را شبیه سازی کرده و در نقاط مهم شبکه از جمله بعد از فیبر، بعد از جداکننده و... میتوان شبکه را از لحاظ پارامترهای مهم مانیتورینگ کرد و سپس براساس افزایش پارامترهای مهم در شبکه به تحلیل شبکه پرداخته و نتیجه گیری کرد.