عقد بیع یکی از مهم ترین عقود بازرگانی و مدنی می باشد. بر اساس بیع وظایفی بر عهده ی فروشنده و مشتری که دو طرف عقد بیع می باشند، گذاشته می شود. وظایف اصلی خریدار در عقد بیع شامل قبض کالا و تأدیه ثمن است. در این تحقیق به بررسی تأدیه ثمن در کنوانسیون بیع بین المللی کالا مصوب 1980 وین و حقوق ایران خواهیم پرداخت. در کنوانسیون بیع بین المللی کالا تأدیه ثمن به عنوان یکی از وظایف اصلی مشتری در بخش اول از مبحث سوم که به تعهدات مشتری اختصاص دارد؛ بیان شده است. و در بخش سوم از همین مبحث به جبران خسارت ناشی از نقض قرارداد بوسیله مشتری [که یکی از آنها عدم تأدیه ثمن می باشد] اشاره می کند. قانون مدنی به لحاظ اشتراک موضوع تسلیم مبیع و تأدیه ثمن مقررات زیادی در خصوص تأدیه ثمن ذکر نکرده است و در اغلب موارد، هرچند در مقررات مربوط به تسلیم مبیع بعضاً نامی از تأدیه ثمن نبرده ولی با توسل به وحدت ملاک آن دو می توان گفت مقرراتی که در تسلیم مبیع است اختصاصی به آن ندارد وقابل تسری به تأدیه ثمن نیز می باشد (نوین و خواجه پیری، 1382: 55).