در این پایان نامه به مطالعه ی خواص ترابرد الکترونی در نیمرسانای گالیم آرسناید به روش نظری پرداخته شده است. در ابتدا روش شبیه سازی بر پایه ی معادلات نفوذ رانش نیمه کلاسیک انجام شد و پس از بررسی ناکارامدی نسبی روش نیمه کلاسیک در بیان مشخصات قطعات نانومتری، بر روی معادلات تصحیحات کوانتومی اعمال گردید. با این تصحیحات نتایج شبیه سازی به مقادیر قابل انتظار تبدیل گردید و اثرات پدیده هایی چون تونل زنی از سد پتانسیل و بازتاب از دیواره ی سد مشاهده گردید. سپس برای تکمیل بیشتر تحقیق، به شبیه سازی مدل های پیچیده تر پرداخته شد و نتایج حاصله با مقالات گوناگون مورد مقایسه قرار گرفت

در این پروژه، امکان استفاده از پویشگر، در اندازه گیری رنگ پارچه های دارای بافت، مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. از آنجا که برای توصیف پویشگر از روش های رگرسیونی استفاده شده، لذا در ابتدا به منظور مطالعه تاثیر نوع نمونه های رنگی مورد استفاده بر روی نتایج اندازه گیری، از سه سری نمونه فاقد بافتار شامل نمونه های چارت های کالرچکر sg و کداک q_60 و تعدادی نمونه انتخابی از مجموعه اطلس مانسل، در مراحل آموزش و آزمایش، استفاده گردید و مشاهده شد که توصیف پویشگر با یک مجموعه از نمونه ها، منجر به تخمین مناسب رنگ نمونه های سایر مجموعه ها نمی گردد. به بیان دیگر، نتایج حاصله از انجام این پروژه نشان می دهند که توصیف پویشگر با نمونه های یک چارت رنگی، تنها در تخمین رنگ سایر اعضای این چارت، منجر به نتایج قابل قبول می گردد و در پیشگویی رنگ سایر مجموعه ها، بسیار ضعیف عمل می نماید. در همین خصوص تخمین رنگ یک مجموعه نمونه های نساجی با بافت مشخص نیز، در صورت استفاده از چارت های رنگی مذکور، منجر به نتایج قابل قبول، نگردید. در مرحله بعد، تاثیر نوع بافت مورد آزمایش قرار گرفته است. برای این منظور، پارچه هایی با فام های یکسان و بافت های مختلف (8 بافت برای هر فام)، تهیه گردیدند که از آنها در مراحل آموزش و آزمایش پویشگر، استفاده گردید. نتایج حاصله نشان می دهند که با افزایش تفاوت ساختاری بافت ، بین نمونه هایی که در مراحل آموزش و آزمایش پویشگر مورد استفاده قرار گرفته اند، میانگین اختلاف رنگ تخمین زده شده به وسیله پویشگر در مقایسه با رنگ واقعی آنها که توسط اسپکتروفتومتر اندازه گیری شده است، افزایش می یابد، که این امر وابستگی کامل مرحله توصیف پویشگر به نوع بافت مورد استفاده را نشان می دهد. در هرحال نتایج این تحقیق نشان می دهند که با افزایش عمق بیتی داده های اندازه گیری شده توسط پویشگر، وابستگی مذکور، کاهش می یابد.

در پروژه حاضر از پلیمر پلی اکریلونیتریل به منظور تهیه غشاء الیاف توخالی و از دو نوع منعقدکننده ی داخلی اتانول و آب مقطر/حلال با ترکیب درصد های مختلف به عنوان ضد حلال و از دی متیل سولفوکساید به عنوان حلال استفاده شد. برهمکنش سامانه سه جزئی حلال-ضد حلال-پلیمر با اندازه گیری تجربی نقاط ابری شدن، ژلی شدن و ترسیم دیاگرام فازی بررسی شد. همچنین تأثیر ترکیب دو نوع ضد حلال اتانول و آب/ حلال دی متیل سولفوکساید بر روی ریزساختار غشاء الیاف توخالی مورد مطالعه قرار گرفت. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی تأیید کرد که با افزایش درصد حضور حلال در ترکیب منعقدکننده ی داخلی، با کاهش قدرت ضد حلالیت، ساختار و پوسته ی دیواره خارجی غشاء متراکم تر و نازک تر می شود. همچنین ساختار دیواره داخلی و سطح مقطع غشاء مورد بررسی واقع شد و تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی نشان داد که با افزایش میزان حلال در محلول منعقدکننده ی داخلی، ریزساختار سطح داخلی غشاء الیاف توخالی تغییر قابل توجهی از خود نشان نمی دهد. به نحوی که برای تمامی ترکیب درصدهای منعقدکننده ی داخلی، سطح داخلی نمونه ها عاری از حفره بود. درحالی که سطح مقطع غشاهای تهیه شده، با افزایش درصد حضور حلال در ترکیب منعقدکننده ی داخلی آب و دی متیل سولفوکساید، اندازه بزرگ حفره ها افزایش و شکل هندسه سطح مقطع نیز اشکال پیچیده تری اختیار کرد. این تغییرات با استفاده از تئوری باکلینگ مورد مطالعه قرار گرفت.

الیاف و منسوجات رسانای الکتریکی کاربردهای صنعتی مانند سنسورها، حذف رنگزاها از فاضلاب، محافظ تخلیه ی الکترواستاتیکی، جوشکاری پلاستیک، حفاظت از مداخله ی امواج الکترومغناطیس در کار رادارها، لباس های ضدمیکروب و ضد گرد و غبار و انتقال اطلاعات در لباس ها برای کاربردهای نظامی مانند استتار دارند. پلی آنیلین یک پلیمر رسانای الکتریکی با پایداری حرارتی و شیمیایی بالا در فرم رسانا است. بنابراین یک پلیمر مناسب برای کاربردهای ذکرشده است. هدف از این پژوهش، تولید و بررسی ساختار الیاف هیبریدی پلی آمید6-پلی آنیلین به روش ترریسی است. نمودار فازی آب-فرمیک اسید-پلی آمید6 بررسی شد. نقطه ی ابری شدن و ژل شدن، مرز بایینودال و اسپینودال پلی آمید6 در حلال فرمیک اسید و غیرحلال آب محاسبه و نمودار فازی آن رسم شد. با توجه به نمودار فازی، به ترتیب نسبت حجمی 17/0، 58/0 و 25/0 برای آب، فرمیک اسید و پلی آمید6 واقع در ناحیه ی امتزاج پذیر جامد در مایع به عنوان محلول مناسب ترریسی انتخاب شد. پلی آنیلین در نسبت های وزنی 0%، 10%، 20% و 30% نسبت به وزن پلی آمید6 به محلول اضافه و به روش ترریسی، ریسندگی الیاف مخلوط انجام شد. نتایج نشان داد که ترکیب فرمیک اسید-آب بهترین حلال جهت ریسندگی پلی آمید6 است. تنش پارگی الیاف محتوی 30%، 20%، 10% و 0% پلی آنیلین، به ترتیب 15/06، 17/60، 19/30 و 22/96 مگاپاسکال بدست آمد. بنابراین، تنش پارگی الیاف مخلوط با افزایش پلی آنیلین کاهش یافت. با افزایش در نسبت پلی آنیلین، کرنش پارگی الیاف مخلوط کاهش اما مدول الیاف افزایش یافت. رسانایی الیاف حاوی 0%، 10%، 20% و 30% پلی آنیلین به ترتیب 6-10*4/96، 4-10*2/91، 3-10*2/65 و 3-10*7/94 زیمنس بر سانتی متر محاسبه شد. همانطور که مشاهده می شود، رسانایی الیاف حاوی 30%، 20% و 10% پلی آنیلین به ترتیب 1600، 534 و 59 برابر در مقایسه با الیاف حاوی 0% پلی آنیلین افزایش یافت.