مردم شناسی همیشه در پی درک و شناخت فرهنگ یا فرهنگ های "غیر خود" بوده است. در این میان نیاز به ترجمه لغات، ایده ها و معنا از فرهنگی به فرهنگ دیگر اجتناب ناپذیر می باشد. در نتیجه، ایده ترجمه فرهنگی در مردم شناسی ایده ای بنیادین است. این مطالعه در پی آن است که با رویکردی قوم نگارانه بر چالش هایی که مترجم فرهنگی به هنگام تبیین فرهنگ یک قوم با آن رو به روست متمرکز شود. نگارنده سعی دارد با شیوه ای قوم نگارانه تجربه هرمنوتیکی قوم نگار را در یک سنت فرهنگی جدید در کتاب "حاجی بابای اصفهانی" به نمایش بگذارد. در تحلیل عامل های موثر در این تجربه هرمنوتیکی از تئوری هرمنوتیکی گادامر استفاده خواهد شد. در پایان برخی ویژگی های سنت فرهنگی ایران عهد قاجار از منظر قوم نگار ارائه خواهد شد.