هدف در این پروژه، رنگبری و تخریب رنگ اسید آبی 92 در پساب توسط روش های اکسیداسیون پیشرفته و مقایسه بازدهی آنها با یکدیگر بوده است. در هر روش پارامترهای موثر بر فرآیند از قبیل غلظت رنگ، ph محلول، حضور نمک، غلظت پراکسید هیدروژن و کربن فعال مورد بررسی قرار گرفته است. براساس نتایج بدست آمده با افزایش غلظت رنگ از میزان حذف آن کاسته شده است که دلیل آن ثابت بودن میزان ازون به عنوان اکسنده است در حالی که غلظت آلاینده در حال افزایش است. فرآیند ازوناسیون باعث رنگبری کامل و حذف 30 درصد از cod در مدت زمان یک ساعت منجر می شود. نمکهای کلرید سدیم و سولفات سدیم به دلیل تولید مواد جامد در محلول به عنوان یون های مزاحم بوده و در واکنش ازون با رنگزا مداخله می کنند. نمکهای کربنات و بیکربنات نیز گیرانداز رادیکالی بوده و افزایش غلظت آنها موجب کاهش غلظت رادیکال هیدروکسیل می شود. بنابراین موجب افزایش سرعت رنگبری بطور جزئی می شوند و تخریب از مکانیزم مستقیم انجام می شود. در نتیجه کمترین زمان برای بیشترین بازدهی زمانی است که اصلا نمک وجود ندارد. افزودن h2o2 بمنظور ازدیاد سرعت تجزیه ازون و تولید رادیکال oh است. در فرآیند ازوناسیون و ازون/پراکسید هیدروژن در 10ph= به دلیل پیروی از مکانیزم غیرمستقیم اکسیداسیون توسط ازون، درصد تخریب اسید آبی 92 بازدهی بیشتری نسبت به سایر phها دارد. تجزیه این رنگ در حضور پراکسید هیدروژن در غلظت بهینه 12 میلی گرم در لیتر در 10ph= موجب 71 درصد حذف cod می گردد. بنابراین در مقایسه با روش ازوناسیون تنها، ازون/پراکسید هیدروژن بازدهی بیشتری دارد. کربن فعال به عنوان کاتالیزور و جاذب برای افزایش بازدهی وارد سیستم گردید. این روش ترکیبی یک گزینه مناسب جهت حذف این آلاینده ها از پساب های صنعتی و آب آشامیدنی است. اعمال 4 ph= و غلظت 2 گرم در لیتر کربن فعال، حذف 100 درصد cod را به دنبال دارد. در فرآیند ازوناسیون، ازون/پراکسید هیدروژن و ازون/کربن فعال کاهش غلظت رنگ با سینتیک درجه اول متناسب بوده و نتایج، خطوطی با ضریب برازش 99/0 را نمایش می دهد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.