مناطق کشت فندق ایران محدود به زمین های حاشیه دریای خزر، که بارندگی و رطوبت نسبی بالایی دارند می باشد. برای گسترش مناطق کشت فندق، رقم و پایه های جدید که به خشکی و رطوبت کم مقاوم هستند مورد نظر است. برای انتخاب پایه های مناسب، چهارده ژنوتیپ محلی corylus avellana l.( ژنوتیپ های a1، a2،a3 ، گرچه، گرد اشکورات، گرد شوک، محلی کرج، ناخن رود، ناوان 1، ناوان 3، ناوان 11، پشمینه، شیروانی و سیوری) با مقاومت نسبت به تنش های محیطی جمع آوری شده از مناطق مختلف کشور، مورد استفاده قرار گرفت. نگرت و داویانا به عنوان گروه شاهد هستند. دانه ها طبقه ای و گلدانی در بهار و درصد جوانه زنی و دیگر خصوصیات رویشی نهال در پایان فصل رشد در سال 1389 بررسی شده است. همچنین پیوندک فرتیل، روند و سگروب بر روی پایه های انتخاب شده پیوند زده شد و صفات رویشی آن ها مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده در سال اول نهال از 6 ژنوتیپ با جوانه زنی و قدرت رشد بالا انتخاب شده و برای ارزیابی مزرعه منتقل شدند. نتیجه مشاهدات سال اول نشان داد که نهال های گرچه بالاترین درصد جوانه زنی (69 درصد)، و در سال اول ژنوتیپ های ناخن رود و سیوری بالاترین طول ساقه (به ترتیب 22/18 و 44/12 سانتی متر) و نهال های پشمینه و ناخن رود بیشترین قطر ساقه (به ترتیب 45/2 و 42/2 سانتی متر) را داشتند. در سال دوم نهال های محلی کرج و ناخن رود بیشترین طول ساقه و طول قطر را نشان دادند. بالاترین سطح کلروفیل های aو b در نهال ناخن رود شناسایی شد (به ترتیب 44/3 و 39/1 mg/1g ). بیشترین موفقیت پیوند در پایه های شیروانی و سیوری به ترتیب با 18/42 و 07/41 درصد گرفته شده است. موفقیت پیوند در میان پیوندک های مختلف متفاوت است.