در مواجهه با پروژه های طراحی شهری امروز، نوع و سطح جدیدی از مطالبات و نیازمندی ها در طیف های مختلف گروه های مخاطب مورد نیاز است. تغییر در ساختار و فرایند تولید طرح های شهری تنها از طریق تغییر در نگرش به فضا و تولید آن به دست خواهد آمد. مکانیزم های هوشمندانه خلق فضاهای شهری در بافت های کهن شهرهای ایران گنجینه ارزشمندی از انگاشت های طراحانه مبتنی بر نیازهای مشترک انسانی است. التقاط رویکردهای سنتی با دیدگاه ها و نظریه های مدرن طراحی شهری، وجوه مشترکی را به نمایش می گذارد که در فرایند خلق فضای شهری بسیار کارآمد است. شهر ارومیه و محدوده پروژه عطایی نمونه ای واقعی از عرصه ای بکر و مناسب جهت آزمودن رویکردها و الگوهای فرایند محور در طراحی شهری است. این محدوده بستری برای پروژه طراحی شهری است که قریب به 25 سال به چالش برانگیزترین موضوع مدیران شهری ارومیه بدل گشته است. جهت برون رفت از این بحران، ساخت هسته توسعه جدید شهری در اولویت قرار گرفت. توجه ویژه به این محور در اسناد بالادست و در چشم انداز طرح های تصویب شده، محور عطایی را به عنوان هسته اصلی ارتباطی بافت مرکزی شهر ارومیه به بافت میانی آن تعریف کرده است. هدف، چگونگی بهره گیری از زیرساخت های شهری در طراحی پروژه های مولد در هسته توسعه جدید شهر و نیز نحوه بازطراحی اراضی بلافصل محور عطایی از طریق هدایت طراحی شهری در توسعه آتی این محور است که برای حصول آن با استفاده از الگوها و موتیف های سنتی و دیدگاه های نوین خلق فضاهای شهری، اقدام به تدوین چشم انداز با استفاد از تکنیک aida و گزینه های مناسب و در نهایت ارایه مدلسازی سه بعدی از آینده مورد توافق در افق پیشنهادی اسناد فرادست و مطالعات نگارنده شده است.