محدوده ی مورد مطالعه، از نظر تقسیمات جغرافیایی در استان آذربایجان شرقی، در شمال شرقی شهرستان تسوج، قرار گرفته است. این منطقه، بین طول های جغرافیایی "??23°38 تا "1719°38 شرقی و عرض های جغرافیایی 30°45 تا " 1926°45 شمالی در شمال شرق روستای الماس واقع است. منطقه ی مورد مطالعه، در تقسیم بندی زون های ساختاری ایران، بخشی از منطقه ی زمین ساختی سلطانیه – میشو محسوب می شود. با توجه به اینکه لامپروفیرهای مورد مطالعه، سازند کهر را گسسته اند، سن آن ها جوانتر از پرکامبرین می باشد. کانی های تشکیل دهنده ی لامپروفیرها شامل: آمفیبول، بیوتیت، پیروکسن و پلاژیوکلاز است که طول فنوکریست های آمفیبول، بیش از 2 سانتیمتر می باشد. از کانی های فرعی می توان به آپاتیت و کوارتز اشاره کرد. کلسیت، زئولیت و کلریت نیز از رایج ترین کانی های دگرسانی در لامپروفیرها می-باشند. بافت غالب در این سنگ ها میکرولیتی پورفیریک می باشد. سری ماگمائی لامپروفیرها کالک آلکالن پتاسیم بالا تا شوشونیتی تعیین شده است. بررسی نمودارهای ree، نشان دهنده ی غنی شدگی lreeها نسبت به mreeها و hreeها در آنها است که احتمال تشکیل این سنگ ها از یک منشأ غنی شده را نشان می دهد، ضمن اینکه آلایش پوسته ای نیز می تواند در این غنی شدگی موثر باشد. بررسی ویژگی های ژئوشیمیایی لامپروفیرهای مورد مطالعه نشان می-دهد که، منشأ ماگماهای لامپروفیری از تأثیر متقابل بازالت – پوسته بوده و نوع ماگمای تشکیل دهنده ی آن ها از نوع m7 تعیین می شود. در دیاگرام های تعیین کننده ی محیط های تکتونیکی، سنگ های لامپروفیری در محدوده ی قوس های ماگمائی مناطق پس برخوردی قرار می گیرند.