سلول های دندریتیک سلول های فعال در عرضه ی آنتی ژن بوده که قادر به شروع پاسخ ایمنی اولیه و فعال سازی سلول t و درپی آن، فعال سازی دیگر سطوح ایمنی می باشند. این سلول ها پل رابط ایمنی ذاتی و اکتسابی بوده که در فعال سازی ایمنی علیه بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان و بیماری های خود ایمن نقش دارند. از آنجا که انتقال آنتی ژن محلول دارای محدودیت بوده انکپسولاسیون آنتی ژن درون نانوذرات زمینه ای برای حفاظت از آن ها را فراهم می کند. در این تحقیق چگونگی محصورسازی آنتی ژن های کل عصاره ی توموری درون نانوذرات، plga (poly lactide co glycolide acid) کیفیت انکپسولاسیون، کارایی عرضه، پاسخ سلول های دندریتیک و توانایی این سلول ها در فعال سازی سلول t صورت گرفته است. مجاور سازی خارجی سلول های دندریتیک با پپتیدها، به علت نیمه عمر کوتاه mhc-i، سبب تحریک مختصر سلول t می گردد همچنین توانایی اندوسیتوز آن ها کم است. ازتومورهای تازه ی جراحی شده برای استخراج ‍آنتی ژن های توموری استفاده شد، سپس به روش تبخیر فاز حلال دوگانه (w/o/w) انکپسوله گردید. درصد انکپسولاسیون به روش برادفورد محاسبه گردید. رهایش پروتئین از نانوکپسول ها طی هفت روز کشت به عنوان نیمه عمر فعال سلول دندریتیک به روش جذب برآورد گردید .نانوکپسول های حاوی عصاره ی توموری بانانوذرات حاوی her-2/neu و آنتی ژن محلول توموری به سلول های دندریتیک مشتق از مونوسیت ارائه شده، سپس توانایی آن در بلوغ و فعال سازی سلول t سنجیده شد. توانایی دندریتیک و پاسخ ایمنی ایجاد شده به ترتیب توسط فلوسایتومتری و الایزا تعیین گردید. کارایی انکپسولاسیون با افزایش غلظت پروتئین لود شده کاهش می یابد. رهایش دو مرحله ای بوده و با غلظت پروتئین انکپسوله شده نسبت مستقیم دارد. افزایش تحریک کننده های ایمنی ifn-?، il-12 و کاهش بیان مهارکننده ی ایمنی ( il-4، il-10) مشاهده گردید. درصد انکپسولاسیون با غلظت رابطه ی عکس دارد. از آنجا که پلی مر plga چند برابر غلظت کمتری از آنتی ژن داراست انتقال مبتنی بر پلیمر بسیار مقرون به صرفه تر است. این سیستم توانایی بلوغ سلول دندریتیک ،فعال سازی th1 و بدین ترتیب فعال سازی ایمنی ضد توموری است