رفتار دینامیکی فشار و دبی در یک سیستم انتقال آب تحت فشار، در حین وقوع جریان های میرا ( به عنوان مثال، بسته شدن ناگهانی شیر قطع و وصل و یا خاموش شدن پمپ) تحت تاثیر اینرسی سیال، تراکم پذیری سیال و همچنین تغییر شکل الاستیک و وسیکو الاستیک جداره مجرای سیستم می باشد. عوامل فوق باعث نوسان در مقادیر فشار و دبی شده، که براساس نیروی اصطکاک داخلی سیال و همچنین نیروی اصطکاک جداره لوله به تدریج میرا می گردند. طور رایج، نیروی اصطکاک در حین وقوع جریان میرا با ضریب اصطکاک ثابت یا شبه ماندگار محاسبه و در مدل های ریاضی تجاری موجود در بازار (mike.net و hammer و…) نیز مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به تحقیقاتی که در گذشته و همچنین در این رساله صورت گرفته است، بطور واضح نشان داده شده که این مدل ها، نیروی اصطکاک ایجاد شده در حین وقوع جریان میرا را کمتر از مقدار واقعی محاسبه می نمایند، لذا داده های سرعت و فشار اندازه گیری شده سریعتر از نتایج حاصل از شبیه سازی هایی که توسط مدل های ریاضی رایج در بازار، صورت می پذیرد، میرا می گردند. در این رساله مدل عددی جدیدی با الهام از کارهای انجام شده توسط محققان در گذشته ارائه شده است که با توجه به مقایسه نتایج آن با داده-های آزمایشگاهی، دارای توانایی مناسب در پیش بینی نوسانات فشاری حاصل از جریان میرا می باشد. علاوه بر این مدل عددی، مدل فیزیکی جهت آنالیز هیدرولیک جریان میرا در لوله‏های سری و همچنین کالیبراسیون مدل عددی، طراحی و احداث شده است. لازم به ذکر است در حین وقوع جریان میرا با استفاده از دستگاه dop2000 پروفیل سرعت لحظه ای و متوسط برداشت شده است.

در اثر ضربات تصادف و حوادث مشابه ممکن است که یک عضو اصلی یا اعضای کلیدی سازه شکسته شوند و در صورتی که دیگر اعضاء نتوانند به کمک این المان های ناقص بیایند، شکست به سمت تخریب اعضای مجاور گسترش یافته و در نهایت کل سازه یا قسمتی از آن فرو می ریزد. به این دلیل که تا کنون کسی روی موضوع این تحقیق کار نکرده است لذا هدف این پایان نامه، ارزیابی اثر پدیده خرابی پیشرونده بر رفتار سازه های بتن مسلح می باشد. در پایان نامه حاضر از روش تحلیل دینامیکی غیرخطی در تحلیل ها استفاده شده است و نرم افزار المان محدود مورد استفاده در این مطالعه نیز abaqus می باشد. مدل انتخابی، یک ساختمان مسلح بتنی سه طبقه است. تعداد مدل های استفاده شده، 16 مدل است که مدل های 1 تا 4 مدل های پایه به منظور مقایسه حالات مختلف حذف ستون، مدل های 5 تا 8 به منظور بررسی تاثیر ضخامت دال بتنی، مدل های 9 تا 12 به منظور بررسی تاثیر وجود و یا عدم وجود دیوار برشی و در نهایت مدل های 13 تا 16 به منظور بررسی تاثیر نوع چیدمان دیوار برشی در پلان استفاده شده است. نتایج کلی این مطالعه حاکی از آن است که افزایش ضخامت دال بتنی، جابجایی سازه را به اندازه قابل توجهی کاهش می دهد و می توان گفت که افزایش ضخامت دال بتنی برای این منظور، روش قابل قبولی است. دیوار برشی عملکرد سازه را در برابر پدیده خرابی پیشرونده بهبود می بخشد و بخش زیادی از نیروی ستون حذف شده را جذب می کند. همچنین نتایج این مطالعه برای چینش دیوارهای برشی نشان می دهد که چینش بیرونی در هنگام انهدام بخشی از سازه، نسبت به چینش داخلی عملکرد بهتری دارد و توزیع تنش مناسب تری را دارا می باشد.

بررسی آمار مرگ و میر و انهدام ساختمان¬ها گواه بر این این است که بیشتر خسارات متوجه خانه¬های ساخته شده از مصالح بنایی می¬باشد. با توجه به توان لرزه¬خیزی بالای کشورمان، ارائه راهکار¬هایی برای مقاوم سازی این گونه ساختمان¬ها الزامی است. در این مطالعه با مدلسازی 19 مدل دیوار با مصالح بنایی در نرم¬افزار اجزاء محدود abaqus، به بررسی انواع خرابی دیوار با مصالح بنایی، تأثیرات وجود آرماتور¬های قائم، کلاف افقی و قائم و وجود بازشو، بر مقاومت، سختی، شکل¬پذیری، ترک¬خوردگی و انرژی تلف شدۀ دیوار، تحت اثر بار جانبی پرداخته شده است. نتایج این مطالعه حاکی از آن است که خرابی در دیوار¬های با نسبت ارتفاع به طول واحد، کوچکتر از واحد و بزرگتر از واحد به ترتیب بصورت قطری، برشی- ¬لغزشی و گهواره¬ای می¬باشد. استفاده از میلگرد قائم و یا کلاف افقی و قائم، باعث پراکندگی ترک¬ها در ناحیه پلاستیک و افزایش انرژی تلف شده کل می¬شود. ضمناً مقاومت و سختی دیوار با کلاف، در هر دو ناحیه خطی و غیر¬خطی افزایش اما در دیوار با میلگرد قائم، در ناحیه خطی افزایش و در ناحیه غیر¬خطی بدلیل کمانش میلگرد¬ها کاهش می¬یابد. وجود بازشو در دیوار نیز باعث افت شدید مقاومت و سختی دیوار شده و کل دیوار را وارد فاز پلاستیک و خرابی می¬کند.

چکیده ندارد.