در آغاز، به پیوندهای تاریخی و فرهنگی دو کشور اشاره شده است و سپس روند نگارگری ایران به سمت پیکره نگاری مورد بررسی قرارگرفته و مکتب اصفهان و نگارگران پیشگام در پیکره نگاری و آثارشان معرفی می شوند. در بخش ژاپن نیز تاریخچه ای از نقاشی ژاپن و چگونگی بوجود آمدن سبک اوکیو-اِ ذکر شده و هنرمندان شاخص آن معرفی شده اند. سپس وضعیت زنان در دو جامعه ی صفوی و توکوگاوا، مورد ارزیابی قرار گرفته است. در پایان نیز آثار هنرمندان مورد نظر این پژوهش در عرصه مصور سازی زنان، معرفی شده و بررسی تطبیقی بین آثار صورت گرفته است. نتایج به دست آمده، به پیوندی عمیق و ریشه ای بین دو سرزمین ایران و ژاپن در گذشته ای دور، اشاره دارد و اینکه این ریشه ها در بستر آثار هنری، رشد کرده و به ثمر نشسته اند.