هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه ی عدم تحمل بلاتکلیفی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب منتشر و افراد سالم و همچنین بررسی سوگیری توجه در سطوح بالا و پائین عدم تحمل بلاتکلیفی بود. روش: بدین منظور، تعداد 32 نفر از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر (gad)، 32 نفر از افراد سالم به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گروه ها تا حد امکان از نظر متغیرهای جمعیت شناختی با یکدیگر همتا شدند. پرسشنامه های عدم تحمل بلاتکلیفی (ius) و تکلیف استروپ اصلاح شده بر روی شرکت کنندگان اجرا گردید. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار spss-17 و شاخص های آمار توصیفی، تحلیل واریانس چند متغیره (manova)، وt مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های بدست آمده در این پژوهش نشان داد بین افراد مبتلا به اختلال اضطرب منتشر و افراد سالم در عدم تحمل بلاتکلیفی تفاوت معنی دار وجود دارد. در مورد سوگیری توجه نتایج نشان داد که افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر در مقایسه با افراد سالم از سوگیری توجه بالاتری برخوردارند، و این سوگیری توجه در افراد با سطوح بالای عدم تحمل بلاتکلیفی بیشتر بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد عدم تحمل بلاتکلیفی باور مرکزی اختلال اضطراب منتشر است و زمینه ساز اختلال اضطراب منتشر از طریق سندرم شناختی توجهی همچون سوگیری توجه نسبت به موقعیت های نااطمینای می شود.