چکیده اساسا کتاب نهج البلاغه دستاورد تلاش های علمی سید رضی در گرد آوری سخنانی از امیر مومنان است که از نظر جنبه های بلاغی و ساختارهای نحوی و ادبیاتی هنرمندانه تر و ظریف تر از سایر سخنان آن حضرت است. از این رو فهم درست و شایسته سخنان این کتاب ارزشمند متوقف بر فهم نکات بلاغی و قوانین ادبیاتی ای است که آن حضرت در این گفتارها به استعمال آن مبادرت ورزیده اند. این نوشتار تحت عنوان "اعراب و بلاغت نهج البلاغه (کلمات قصار 1 تا 150)" با عنایت به این مهم در صدد رمزگشایی این گفتار گهر بار است. در نوشته حاضر اعراب کلمات قصار به صورت مفرد و جمله مورد بررسی قرار گرفته، ساختار بلاغی آن واکاوی گردیده و شاخصه های ادبی و بلاغی فرازهای مورد نظر در سه حوزه معانی، بیان و بدیع با توجه به نظرات شارحان استخراج و ممیزات و نکات ویژه بلاغی تدوین شده و هرکدام در بخشی جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفته است. هم چنین از آن رو که وظیفه اصلی فهم دقیق سخنان امیرمومنان علی علیه السلام است بررسی هر وجه از وجوه بلاغی و ساختاری به عنوان شاخصه گفتارهای حضرت باید با نهایت دقت نظر و بررسی های کامل انجام شود. چرا که به کار بردن هر صنعت در فهم دگرگون این کلام موثر خواهد بود. هم چنین شاید در فهم کلام آن حضرت عوامل دیگری از جمله شرایط مکانی و زمانی دخیل بوده باشد. اما این مهم از آن جهت که نیازمند یک پژوهش بسیار وسیع است و از گستر? پژوهش حاضر فراتر می رود، نوشتار پیش رو در حد بضاعت تنها به بررسی وجوه شاخص إعرابی و بلاغی پرداخته است. کلید واژه ها: إعراب، بلاغت، نهج البلاغه