این پژوهش جهت بررسی اثر تغذیه مکمل روی معدنی بر عملکرد تولید مثل، میزان رشد جنین و برخی فراسنجه های خونی در میش های نژاد مهربان صورت گرفت.بدین منظور تعداد 16 راس میش 4-2 ساله با میانگین وزنی 9±50 کیلوگرم با استفاده از آزمایش فاکتوریل 2×2 در چارچوب طرح کاملا تصادفی نامتعادل مورد مطالعه قرارگرفتند . تیمار ها شامل: 1) جیره پایه در میش های 2 ساله،2) جیره پایه در میش های 4 ساله، 3) جیره پایه + 50 پی پی .ام سولفات روی در کیلوگرم ماده خشک در میش های 2 ساله و4) جیره شاهد+ 50 پی پی .ام سولفات روی در کیلوگرم ماده خشک در میش های 4 ساله . مکمل روی از دوره قوچ اندازی تا پایان آبستنی استفاده شد. در طول دوره قوچ-اندازی آب و غذا بصورت اختیاری و مکمل با سرنگ از راه دهان خورانده شد. در دو ماه آخر آبستنی میش ها در باکس-های انفرادی قرار گرفته و جیره و مکمل بر حسب وزن و نیاز آبستنی بطور جداگانه تنظیم شد. در عملیات سونوگرافی، میش ها پس از تایید آبستنی از 2 ماهگی تا 125 روزگی با دستگاه سونوگرافی مجهز به ترانسدیوسر 5/3 مگاهرتز سهمی از سطح شکمی هر هفته یکبارمعاینه شدند. ابعاد مورد بررسی شامل: اندازه عرض شکم، اندازه قطر سرو اندازه حفره چشمی بود. بر اساس نتایج بدست آمده میزان آبستنی، میزان فحلی و دوقلوزایی ناشی از سه دوره فحلی، در گروهی که مکمل روی دریافت کردند( تیمار 3و4) نسبت به گروه شاهد(تیمار 1و2 ) از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت. همچنین مکمل سولفات روی تاثیر معنی داری بر طول دوره فحلی و آبستنی در مقایسه با گروه شاهد نداشت( 05/0 <p). اندازه عرض شکم، اندازه قطر سرو اندازه حفره چشمی جنین تحت تاثیر مکمل روی قرار نگرفت. غلظت ویتامین آ در تیمارهایی که مکمل روی دریافت کردند ( تیمار 3و4) ، در مقایسه با گروه شاهد (تیمار 1و2 ) تفاوت معنی داری داشت ( 01/0 >p)، اما غلظت پروژسترون و بتاکاروتن در ماه های مختلف آبستنی معنی دار نبود. فعالیت آنزیم alp و balp در تیمارهایی که مکمل روی دریافت کردند ( تیمار 3و4) ، در مقایسه با گروه شاهد (تیمار 1و2 ) تفاوت معنی داری داشت ( 01/0 >p)، اما غلظت روی، مس و آهن از نظر آماری معنی دار نبود. بطور کلی نتایج نشان داد که مکمل روی زمانی می تواند باعث افزایش عملکرد تولیدمثل، افزایش وزن بدن و غلظت پروژسترون سرم در میش های آبستن شود که قبل از آن کمبود روی اعمال شده باشد.