یکی از موضوعات مطرح شده در شاهنامه و ایلیاد مهر و کین است. فردوسی در مسأله ی مهر و دلدادگی بیشتر از واژه ی مهر استفاده کرده است تا عشق. کین و انتقام از انگیزه های جنگ در شاهنامه است که همراه با نام جویی و افتخار، حس تحسین برانگیز و شگفتی آور می آفریند. در ایلیاد نیز عشق به زنی به نام هلن مایه ی جنگ و انتقام و شکل گیری داستانی ده ساله است، حال آن که در شاهنامه نه تنها عشق سبب جنگ نمی شود، بلکه سرآغاز شادزیستی و خوش نشینی است. پژوهش حاضر، نگاهی تطبیقی به مسأله ی مهر و کین در شاهنامه و ایلیاد دارد. بر اساس نتایج این پژوهش، مسأله ی کین خواهی در ایلیاد در مقایسه با شاهنامه پررنگ تر است؛ این مطلب را می توان از توصیف صحنه های خشونت بار و دلخراش در بخش های مختلف ایلیاد دریافت. در ایلیاد در بسیاری از موارد عشق ها متافیزیکی است؛ یعنی انسان ها به خدایان و یا خدایان به انسان ها علاقه نشان می دهند، حال آن که در شاهنامه عشق ورزی ها در محدوده ی روابط انسانی و زندگی اجتماعی تجلّی می یابد.