در میان ساختارهای متنوعی که برای متالوپورفیرینها گزارش شده است کمپلکسهای چهار کوئوردینه مسطح مربعی، پنج کوئوردینه هرم مربع القاعده و شش کوئوردینه هشت وجهی متداولترین ساختارها می-باشند. برخی از متالوپورفیرینها فاقد لیگاند محوری اند و برخی دیگر نظیر کمپلکسهای نیکل(ii) - پورفیرین می توانند با توجه به شرایط محیطی متفاوت نظیر: دما، قطبیت حلال و ساختار پورفیرین لیگاند محوری داشته باشند [47-44]. کمپلکسهای نیکل(ii) - پورفیرین می توانند به صورتهای چهار ، پنج و شش کوئوردینه در محلول وجود داشته باشند. کمپلکس نیکل(ii) – پورفیرین در حالت مسطح مربع به صورت کم اسپین می باشد. غیر مسطح بودن پورفیرین (شکل1-19) مانع اضافه شدن لیگاند محوری به کمپلکس و تبدیل آن به کمپلکسهای پنج و شش کوئوردینه می شود. افزایش ظرفیت و مسطح شدن پورفیرین موجب می شود یون نیکل(ii) درکمپلکسهای پنج و شش کوئوردینه به صورت پر اسپین ظاهر شود[9]. شکل1-19) ناهمواری در کمپلکس پورفیرین[9] با وجود این مطالعه منسجمی در مورد عوامل موثر بر عدد کوئوردیناسیون کمپلکسهای محلول در آب نیکل(ii) - پورفیرین انجام نشده است. در این کار تحقیقاتی به بررسی عوامل ساختاری نظیر طول استخلافهای جانبی پورفیرین (شکل1-20) و عوامل محیطی نظیر: دما و حلال بر عدد کوئوردیناسیون کمپلکسهای نیکل(ii) - پورفیرین پرداخته شده است. شکل 1 – 20) کمپلکس های نیکل (ii) - پورفیرین بررسی شده در این تحقیق در این پروژه، تغییرات عدد کوئوردیناسیون کمپلکسهای نیکل(ii) - پورفیرین محلول در آب در شرایط محیطی متفاوت مورد بررسی قرارگرفت و دریافتیم که با افزایش طول زنجیر آلکیلی متصل به پورفیرین عدد کوئوردیناسیون کمپلکسها از شش کوئوردینه به چهار کوئوردینه، کاهش می یابد. همچنین، با افزایش قطبیت حلال و یا کاهش دما گونه های شش کوئوردینه در محیط ایجاد شوند. با استفاده از طیف جذبی می توان حضور گونه های متفاوت کوئوردینه شده را در محیط تشخیص داد.