سمیت اورانیوم ضعیف شده به عنوان یکی از محصولات جانبی ساخت تسلیحات هسته ای در چند دهه اخیر مورد توجه دانشمندان بوده است. این ترکیب بیش از یک ماده پرتوزا به عنوان یک سم شیمیایی مطرح است و تلاش ها در جهت شناسایی مسیرهای ایجاد سمیت آن همچنان در جریان است.در این مطالعه که با استفاده از سلول های فیبروبلاست پوست انسان انجام شده بود، سمیت سلولی اورانیل بیکربنات مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از افزایش فعالیت متابولیکی سلول در 24 ساعت اولیه تماس و کشندگی وابسته به دوز و زمان در گروه های تیمار شده به مدت 24، 48 و 72 ساعت بود. افت معنی دار گلوتاتیون و افزایش لیپید پراکسیداسیون نشانگر نقش تولید رادیکال های آزاد در سمیت اورانیل بیکربنات بود. علاوه بر این داده های این مطالعه نشان می دهد که مرگ سلولی القا شده به واسطه اورانیل بیکربنات ابتدا به صورت آپاپتوز بوده و با افزایش زمان و دوز به سمت نکروز پیش رفته است. همچنین اثرات مثبت nac در کاهش میزان کشندگی و افزایش چشمگیر میزان مرگ در گروه های پیش تیمار شده با bso نیز نشانگر نقش کلیدی سیستم گلوتاتیون در سمیت این ترکیب می باشد.علاوه بر این تداخلات اورانیل بیکربنات در محیط کشت و همچنین میزان جذب و نشر فلورسنت این ترکیب در محدوده طول موج 600-400 نیز مورد بررسی قرار گرفت.