چکیده: زبان جنسیتی حاکم بر گفتمان جنسیتی غالب بر فضای اجتماعی ایران، به عنوان یکی از تأثیرگذارترین پدیده های موجود در کنش های زبانی و غیر زبانی افراد، در میان مجلات عامه پسند، به عنوان بخشی از نگاه رایج بر مفهوم جنسیت، نمود یافته است.از آن جایی که ایدئولوژی حاکم، درصدد تزریق و بهره وری از نگاه جنسیتی خودساخته ای است که، تأمین کننده ی منافع اش باشد، و این امر خود را به شکلی قدرت مند، در بودن اجتماعی افراد دیکته نموده است، لذا، ما برآن شدیم تا تأثیر و استیلای این خواست را، در ناخودآگاه ذهنی و گفتمان جنسیتی جامعه ی ایران، مورد تحلیل گفتمان قرار دهیم.در این راستا، برخی از داستان های موجود در مجلات عامه پسند فارسی منتشر شده در سال1386، با پشتوانه ی نظری برگرفته شده از دیدگاه میشل فوکو و روش شناسی نورمن فرکلاف، مورد تحلیل گفتمان قرار گرفته اند.در این پژوهش، یافته های هریک از متون، با مقوله های اساسی گفتمان مردانه، نظیر مردسالاری، نام گذاری، تملک، وحشت و ثروت، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند.نتیجه ی به دست آمده، حاکی از این است که، ذهنیت افراد جامعه، بخصوص زنان، تحت تأثیر ناخودآگاهی است که، حامل خواست گفتمان جنسیتی حاکم می باشد.لذا، آنها کنش هایی را در پیش می گیرند که، نه خواست و باور خودشان، که باید موکد گفتمانی است که، از آنها به عنوان ابزاری در جهت دست یابی به اهداف اش، بهره می برد. واژه های کلیدی: جنسیت، سلطه، تحلیل گفتمان انتقادی، ایدئولوژی، ناخودآگاه ذهنی، قدرت، بازتولید زبان جنسیتی

چکیده ندارد.

موضوع پایان نامه حاضر بازنمایی جنسیت در گفتمان رمان های زنان در دوره اصلاحات(1384تا1375)است. مهمترین شاخصه برخی از آثار تولید شده در این دوران؛ گفتگوی درونی راوی با خود است که پدیده ای نو در ادبیات ایران در آثار زنان به شمار می رود.از آنجایی که راوی این رمان ها زن هستند می خواهیم بدانیم زنان این دسته از رمان ها که طرحی نو در ادبیات در انداخته اند خود را چگونه بازنمایی می کنند؟ به همین منظور کوشیده ایم در چارچوب نظریه نورمن فرکلاف یکی از نظریه پردازان برجسته در تحلیل انتقادی گفتمان و با استفاده از روش وی در همین حوزه،به این سوال پاسخ دهیم که: جایگاه زنان در گفتمان فرهنگی دوره اصلاحات چگونه بازنمایی می شود؟ جایگاه بازنمایی شده زنان تا چه حد با عقل سلیم و الگوی متعارف در فرهنگ مردسالارانه در تباین و تطابق قرار دارد؟ هدف دستیابی به این نکته است آیا شکل گرفتن گفتگوی درونی زنان در این رمان ها به شکل گیری گفتمان فرهنگی جدیدی منجر شده است ؟ از میان آثار تولید شده با این ویژگی آثار نویسندگانی را برگزیدیم که در جشنواره بنیاد هوشنگ گلشیری مورد تقدیر قرار گرفته اند ؛زیرا بیشترین فراوانی جوایز به این نویسندگان از سوی این مرکز است:چراغها را من خاموش می کنم،انگار گفته بودی لیلی و پرنده من. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد ؛شخصیت اصلی این رمان ها دو تصویر از خویشتن بازنمایی می نمایند.آنان در ابتدا در جهت هماهنگی با فرهنگ سنتی عمل می کنند و همه چیز از نظرشان طبیعی قلمداد می شود اما در میانه راه در اثر رویارویی با تضادها و حوادث بیرونی زندگی شان دگرگون می شود و شروع به بازاندیشی پیرامون دنیای اطراف خود می نمایند.در این مسیر در معرض انواع آشوب ها و تلاطم های درونی واقع می شوند و روابط شکننده ای را در دنیای درون و بیرون تجربه می کنند.اما پس از این مرحله موفق می شوند دنیایی جدید را بنا کنند.دنیایی که با فرهنگ سنتی بسیار متفاوت است.

در این تحقیق با استفاده از نظریات و روش تحلیل روایت به بررسی چگونگی روایت جنگ ایران و عراق در سه رمان «عقرب روی پله های راه آهن اندیمشک» نوشته حسین مرتضائیان آبکنار،«سفر به گرای 270 درجه»، نوشته احمد دهقان و « نه آبی نه خاکی» نوشته علی موذنی پرداخته ایم.بر اساس الگوی ارتباط روایی ما در ابتدا ساختار و رو ساخت این سه داستان را بدست آوردیم و بر اساس روساختار و ساختار روایی هر سه داستان به تحلیل ژرف ساختار های ،آنها پرداخته ایم.ساحت مرگ و ساحت زندگی دو مولفه ای بودند که در تحلیل ژرف ساختار های این رمان ها مورد بررسی قرار گرفت.بر این اساس در رمان سفر به گرای 270 درجه ساحت زندگی ،ساحت مسلط بر ساختار و محتوای داستان را تشکیل می داد.در رمان نه آبی نه خاکی ،ساحت مرگ و شهات ،ساحت مسلط در رمان بوده است و در رمان عقرب بر روی پله های راه آهن اندیمشک نه ساحت مرگ و نه ساحت زندگی در آن مسلط بوده اند بلکه داستان و ساختار روایی آن حد فاصل این دو را می پیماید و ساحت برزخی را شکل می دهد.

چکیده موضوع اصلی پژوهش گفتمان انقلاب در رمان است. تحقیق بر بررسی گونه ای از رمان های اجتماعی که به انقلاب اسلامی مردم ایران پرداخته بنا نهاده شده است و هویت روابط و مواضع گفتمانی که در رمان خلق شده اند مورد توجه قرار گرفته اند. از میان رمان های موجود که شمار مهم ترین آنها به 10 رمان می رسد رمان رازهای سرزمین من اثر رضا براهنی برگزیده شده است. روش گرداوری داده ها مراجعه به متن است از انجایی که نظریه ی فرکلاف به شکل سحرآمیزی نظر و روش را بهم آمیخته است دیدگاه وی مورد استفاده قرار گرفته است. منازعه ی اصلی رمان حضور بیگانگان در ایران و فساد حاکم بر دوران پهلوی است که به شکل سمبولیک و اغراق آمیزی در فساد جنسی طرح شده در رمان جلوه گر می شود در این رمان -تصویر ارتش شاه پس از کودتای 32 .تصویر غرب و امریکا در رابطه ی استعماریش با ایران ، اسطوره ی گرگ که نماد مقاومت و غرور ملی ایرانی هاست و فرازهایی مربوط به بازگشت به اصل و ریشه و همینطور باز افرینی شاهنامه ی فردوسی و کوشش برای به دست دادن روایتی حماسی و اسطوره ای از انقلاب مضامین مرکزی رمان را تشکیل می دهند .هدف اصلی نویسنده افشا گری نقش استعمارگونه ی بیگانه و در اینجا امریکا در ایران سالهای 32 به بعد است. و تاثیر بیگانه – امریکا را در حیات اجتماعی و حتی زندگی روزمره ایرانیان اشکار می کند. منازعه ی اصلی رمان (حضور بیگانگان و غرب در ایران)در واقع منازعه ای هویتی است که چالشی جدی برای روشنفکران ایرانی از دوران مشروطه تا به امروز است . نویسنده برای بازسازی هویت ایرانی در برابر دیگری که غربی و بیگانه است از اسطوره های ملی و حماسی(برگرفته از شاهنامه) و مفاهیمی همچون سرزمین ملت و وطن و تا حدود کمتری از ایدئولوژی اسلامی شیعی بهره می برد. کلمات کلیدی:گفتمان،انقلاب،هویت،رمان،بیگانه، تحلیل گفتمان انتقادی

مسئله اصلی این پژوهش، بازنمایی مفهوم طنز، هزل و هجو درروزنامه ی توفیق در سه دوره ی انتشار این نشریه است.در این تحقیق، از هر دوره ی روزنامه ی توفیق، ده شماره به عنوان نمونه به روش تحلیل محتوای کیفی مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از نظریات مربوط به کارناوال، رمان رابله ای وخنده باختین به این سوال پاسخ خواهیم داد که "مجله ی توفیق چگونه شرایط اجتماعی و سیاسی جامعه ی ایران را در غالب طنز یا هزل و هجو بازنمایی کرده است؟ " یافته های تحقیق نشان داد که در دوره ی حکومت رضا شاه، که فضای شدید اختناق و سانسور در جامعه رواج داشته است، بیشتر مطالب جدی است. در دوره ی دوم که با پراکندگی و توزیع قدرت سیاسی همراه بود، طنز به خوبی جای خود را در نشریه پیدا کرده بود و در دوره ی سوم که دوران تمرکز و خودکامگی قدرت سیاسی است، اغلب مطالب روزنامه هزل آمیز شده است.

مضمون عشق در شعر امروز ایران تحول خیره کننده ای را نسبت به مفهوم عشق در شعر کلاسیک داشته است. هدف این تخقیق آن بوده است تا تغییر معنایی را به پرسش گذاشته و به توضیح چرایی آن بپردازد. در توضیح ریشه های اجتماعی چرخش مفهومی عشق به قرار گرفتن جامعه ایران در ساحت سنت مدرنیته پرداخته شده است. روش تحقیق این تحقیق به طریق کیفی بوده در آن از تحلیل محتوای کیفی برای تحلیل داده ها استفاده شده است.

پژوهش حاضر در پی بررسی ذائقه سینمایی طبقات و گروه های مختلف با تاکید بر دو متغیر پایگاه اجتماعی- اقتصادی و سرمایه فرهنگی می باشد. علاوه بر متغیرهای اصلی، رابطه متغیرهای جنسیت، سن، تحصیلات و منزلت شغلی نیز به صورت اکتشافی با متغیر ذائقه سینمایی افراد سنجیده شده است. در بخش مبانی نظری از دیدگاه های پی یر بوردیو استفاده شده است. تحقیق با روش پیمایش، با استفاده از ابزار پرسشنامه و به شیوه نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای در بین 410 نفر از شهروندان بالای 15 سال شهر مشهد انجام گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد، متغیر سن رابطه معناداری با ذائقه سینمایی افراد ندارد اما بین جنسیت، تحصیلات و منزلت شغلی با ذائقه سینمایی افراد رابطه معنادار وجود دارد. ارزش هنری و اجتماعی ذائقه سینمایی مردان و افراد با تحصیلات و منزلت شغلی بالا، بیشتر از زنان و افراد با تحصیلات و منزلت شغلی پایین است. بر اساس یافته های اصلی پژوهش متغیرهای پایگاه اجتماعی- اقتصادی و سرمایه فرهنگی از طریق متغیر دانش سینمایی بر ذائقه سینمایی افراد تاثیر می گذارند اما قدرت تبیین مدل اندک است. در واقع، نتایج پژوهش، سخن گفتن از نظریه طبقاتی ذائقه ها را در جامعه شهری ایران و یا حداقل شهر مشهد با شک و تردید همراه می سازد. نظریه طبقاتی بودن مصرف فرهنگی بوردیو در پژوهش حاضر نتوانست تبیین مناسبی ارائه دهد. به نظر می رسد، ذائقه مصرف کنندگان امروزی در الگوهای طبقاتی پیشین قرار نمی گیرد و باید نظریات جدید (همچون نظریات پیترسون) را به آزمون کشید.

چکیده ندارد.