یاخته های صفاقی حیوانات در مبارزه علیه موجودات بیماری زا دارای اهمیت فراوان میباشند. در این رساله چگونگی واکنش این سلولها با ویروس coxsackie b-3 مورد پژوهش و بررسی قرار گرفته است . این یاخته ها در شرائط طبیعی میتواند مقداری از این ویروس را جذب کرده و عفونت زائی آنرا خنثی نمایدو اغلب بعلت دفع نکردن ویروس قادر بایجاد آسیب های موضعی (plaques) در کشتهای سلولی حساس نمیباشند. با تزریق سایکلوفسفامایدوکورتیزون به موشهای بالغ و سپس مجاور کردن یاخته های صفاقی این حیوانات با ویروس نامبرده در زمانهای مختلف بعد از تزریق نتایج زیر بدست آمد. مقایسه میزان جذب ویروس توسط یاخته هائی که 1 و 24 ساعت پس از تزریق داخل صفاقی کورتیزون و سایکلوفسفاماید برداشت و آزمایش گردیدند با مقدار ویروس گرفته شده توسط سلولهای صفاقی موشهای شاهد، تفاوت قابل ملاحظه ای را نشان نداد، 72 ساعت پس از تزریق سایکلوفسفاماید مقدار ویروسی که توسط یاخته های صفاقی جذب گردید بطور قابل ملاحظه ای کمتر از مقداری بود که توسط سلولهای صفاقی موشهای شاهد جذب شده بود. این رابطه در جذب ویروس توسط یاخته های صفاقی موشهای دو گروه فوق الذکر با مجاور کردن این یاخته ها با سرم ضد ماکروفاژ معکوس گردید. با تزریق داخل صفاقی ویروس coxsackie b-3 و سایکلوفسفاماید به موش های بالغ و تعیین مقدار ویروس در ترشحات صفاقی آنها پس از یکساعت و مقایسه آن با عیار ویروس موجود در مایعات صفاقی موشهای تزریق شده با ویروس تنها، تفاوت قابل توجهی مشاهده نگردید. مقدار ویروس یافت شده در ترشحات صفاقی که 24 ساعت پس از تزریق سایکلوفسفاماید جمع آوری و آزمایش گردید بحد قابل ملاحظه ای کمتر از ویروس موجود در مایعات صفاقی موشهائی بود که با ویروس تنها تزریق شده بودند. 72 ساعت بعد از تزریق، مقدار ویروس یافت شده در مایع صفاقی موشهائی که ویروس و سایکلوفسفاماید دریافت کرده بودند بمیزان قابل توجهی بیش از غلظت ویروس موجود در ترشحات صفاقی موشهائی بود که با ویروس تنها تزریق شده بودند.