چکیده: هدف از تحقیق حاضر تعیین تفاوت میزان شیوع، نوع و ناحیه آسیب در پست های مختلف والیبالیست های نخبه جوان مرد ایران همچنین بهینه سازی سنتز داربست مینیسک است. 58 والیبالیست نخبه مرد جوان حاضر در مسابقات لیگ برتر سال 1390 ایران ( میانگین سن 1.06± 18.6 و سابقه بازی 0.79± 3.93سال) در این تحقیق شرکت کردند. نمونه ها، فرم رضایت نامه و پرسشنامه استاندارد آسیب ورزشی استرالیا را تکمیل کردند. 3 پرش عمودی بر روی صفحه نیروسنج (kistler) انجام شد و بهترین آن بعنوان رکورد در نظر گرفته شد. با استفاده از آنالیز حرکت و استاندارد مارکر گذاریhelen hayse نیروی وارد بر مفصل زانو با استفاده از نرم افزار matlab و اندازه های آنتروپومتریکی محاسبه شد. برای تعیین تفاوت میزان شیوع بین پست های مختلف بازی، تحلیل واریانس یک طرفه و برای تعیین تفاوت نوع و ناحیه آناتومیکی آسیب، آزمون مربع کای و برای تفاوت نیروی وارد بر مفصل زانوی والیبالیست ها و افراد عادی آزمون t مستقل با استفاده از نرم افزار 18spss استفاده شد. نتایج، 0.86 آسیب به ازای هر 1000 ساعت تمرین، زانو و انگشت دست را با 27.54 بعنوان نقاط آناتومیکی با بیشترین آسیب و دررفتگی با 27.54 را شایع ترین نوع آسیب معرفی کردند. تفاوت معناداری بین میزان شیوع، نوع و ناحیه آناتومیکی بروز آسیب در بین پست های مختلف مشاهده نشد. تفاوت معناداری بین نیروی وارد بر مفصل زانوی والیبالیست ها و افراد عادی مشاهد شد. همچنین بهینه سازی سنتز مینیسک و ساخت داربست سه لایه برای سنتز آن با ترکیب 7% وزنی ژلاتین-کیتوسان با مدول یانگ لایه اول 15± 320 کیلوپاسکال، لایه دوم 20±380 کیلوپاسکال و لایه سوم 15± 320 کیلوپاسکال به دست آمد.