دانش «تاریخ اجتماعی» رویکردی جدید به تاریخ است که محققان آن تلاش می کنند با استفاده از روش های سایر علوم به زندگی جاری مردم عادی که اساسی ترین نقش را در تحولات اجتماعی دارند، بپردازند و این دانش را هم در مرحله جمع آوری داده ها و هم در سبک تحلیل تاریخی از تاریخ سیاسی متمایز سازند. اهمیت پرداختن به این گونه پژوهش ها از یک سو و کمبود منابع تاریخی به علت بی توجهی مورخان در ارائه این اطلاعات، ما را بر آن می دارد تا با استفاده از منابع کمکی تاریخ به واکاوی گذشته تاریخی مسلمانان بپردازیم. بررسی زندگی روزانه و سبک زندگی به عنوان متن اصلی تمدن از منظر تاریخ، لاجرم باید از زاویه نگاه تاریخ اجتماعی، مورد واکاوی قرار گیرد. این رساله براساس چنین درکی از اهمیت این دانش برای شناخت زوایای پنهان گذشته از یکسو و پیوند دادن بین تاریخ و متن زندگی امروزی از سوی دیگر شکل گرفته است. این پژوهش با تکیه بر داده های موجود در هفت دیوان برگزیده شاعران شیعه ایرانی از سده های هشتم و نهم هجری، به تعدادی از عمومی ترین مولفه های زندگی روزانه از جمله خوراک، پوشاک وخودآرایی، فضای شهری، مسکن وحمل ونقل، مناصب و مشاغل و آیین ها و مراسم پرداخته است. یافته های این پژوهش که براساس پردازش اطلاعات به دست آمده بیانگر تقویت تسلط روح دینی بر زندگی روزانه و حیات اجتماعی مسلمانان و به ویژه ایرانیان، وجود تنوع، نشاط و پویایی به رغم عدم ثبات سیاسی و درگیری های پی درپی نظامی، وجود همبستگی های فراوان در زیست اجتماعی مسلمانان شیعه و سنی در جنبه های مختلف زندگی و گسترش تصوف در این دوران است. واژگان کلیدی: تاریخ اجتماعی، سبک زندگی، مولفه های سبک زندگی، زندگی روزانه، قرن های هشتم و نهم هجری، شاعران شیعه ایرانی.