پژوهش حاضر تحت عنوان روش تدریس هندسه دوره راهنمایی با استفاده از دست سازه های آموزشی و مقایسه آن با روش تدریس سنتی در مدارس راهنمایی دخترانه ناحیه یک کرمان انجام شده است. در این تحقیق دو گروه آزمایش وکنترل به روش نمونه گیری خوشه ای، شامل 40 نفر از دانش آموزان دختر، در نظر گرفته شد. در یک گروه با استفاده از دست سازه های آموزشی و در یک گروه به روش سنتی تدریس شد. سپس برای بررسی فرضیه های تحقیق، مباحث قضیه تالس و شکل های متشابه برای اجرای آزمون ها انتخاب گردید و پرسشنامه ها و آزمون های مختلف در اختیار دانش آموزان قرار گرفت. نگرش معلمان درباره اثر دست سازه های آموزشی بر دانش آموزان توسط پرسشنامه محقق ساخته اندازه گیری شد. در این پژوهش علاوه بر آمار توصیفی همچون میانگین و واریانس از آزمون t گروه های مستقل و استفاده گردید، و پس از بررسی و تحلیل داده ها نتایج زیر بدست آمد. 1. به کارگیری دست سازه ها در آموزش ریاضی در مقایسه با روش تدریس سنتی بر افزایش میزان یادگیری ، بهبود نگرش مثبت دانش آموزان نسبت به این درس، لذت بیشتر بردن از ریاضی، کاستن ترس و اضطراب از این درس، افزایش انگیزه، افزایش مهم و سودمند دانستن ریاضیات، افزایش توانایی حل مسئله ریاضی و افزایش میزان فراشناخت در دانش آموزان موثر است. 2. اکثریت معلمان(80%) دیدگاه مناسبی درباره استفاده از دست سازه های آموزشی دارند. 3. بین مدرک تحصیلی معلمان و دیدگاهشان درباره دست سازه های آموزشی رابطه معناداری وجود ندارد. 4. بین سابقه تدریس معلمان در ریاضی دوره راهنمایی و دیدگاهشان درباره دست سازه های آموزشی رابطه معناداری وجود ندارد.