در این پژوهش تلاش بر این است تا با بهره گیری از آثار منتشر شده و مطالعات صورت گرفته در مورد مدرنیسم و عنصر فردیت در شعر، جایگاه فردیت در آثار نیما، سهراب سپهری و فروغ فرخزاد مورد بررسی قرار گیرد و نسبت حضور این عنصر در آثار هر یک مشخّص گردد. همچنین تلاش می شود میزان تأثرپذیری هر یک از این شاعران از مدرنیسم و بازتاب آن در آثارشان مورد بررسی قرار گیرد. ذکر این نکته ضروری به نظر می رسد که طرح عنصر فردیت در شعر معاصر، گرچه تحولی مهم در زبان، ساختار و نگاه شاعرانه ایجاد کرد، به معنای نفی دستاورد های گران قدر شعر کلاسیک فارسی نیست و در واقع ادامه و تکامل سنت شعر فارسی است. از همین زاویه است که می توانیم بپذیریم آنچه بن بست چند قرن اخیر ادبیات خلاقه را شکست، ظهور فردیت در شعر معاصر بود.

شهرآشوب نظمی ست که در آن، تفسیر اوضاع، بی سامانی ها یا سر و سامان داشتن حالات یک شهر یا مملکت و مردم آن، یاد می شود و نخستین شرط آن، این است که در این نظم، طبقات مختلف شهر یا مملکتی، خاصه صنعتگران و پیشه وران و کارگران آن را وصف می کنند. با بررسی این اشعار می توان مشاغل وصف شده را طبقه بندی کرد و با ابزار هر حرفه آشنا شد. همچنین مسائل نهفته در این اشعار، مانند خوراک و پوشاک، موسیقی، ورزش ها و سرگرمی ها، آداب و رسوم، و آسیب های اجتماعی را بیرون کشید و سیمای جامعه ی عصر شاعر را نشان داد. نخستین نمونه ی شهرآشوب، توسط مسعود سعد سلمان سروده شده است. مهستی گنجوی، امیرخسرو دهلوی و سیفی بخارایی نیز در تحول آن سهیم بوده اند. پس از آن، خواندمیر، لسانی شیرازی و وحید قزوینی شهرآشوب هایی در وصف پیشه وران سروده اند. در این پژوهش با هدف بررسی طبقات مختلف مردم و سبک زندگی آنها، شهرآشوب های هفت شاعر نام برده شده، مورد تحلیل قرار گرفته اند و نشان داده شده است که پیوند قابل درکی میان این آثار ادبی و هنری، و اوضاع اجتماعی وجود دارد. ویژگی های زبانی و بلاغی این متون نیز، مورد ارزیابی قرار گرفت. روش تحقیق به صورت کتابخانه ای و توصیفی_تحلیلی است و نتیجه این بود که سبک زندگی مردمان گذشته، مشاغل آن روزگار و سرگرمی ها و عیاشی های آنان ، در اشعار شهراشوب سرایان انعکاس زیادی پیدا کرده است. دسته بندی مدون مشاغل قرون گذشته، در این پژوهش همراه با توصیف و تحلیل شهرآشوب های مورد نظر انجام شده است که می تواند در جهت اعتلای علومی چون تاریخ، جامعه شناسی کار، مردم شناسی، و همچنین شاخه ی جدید و میان رشته ای جامعه شناسی ادبیات، مفید واقع شود. نتایج بررسی ادبی چنین بوده است که بیشترین صنایع بکار رفته در این آثار، جناس، ایهام، مراعات النظیر، حسن تعلیل، تشبیه و به خصوص کنایات عامیانه و مردمی می باشد .

چکیده ندارد.

موضوع این رساله بررسی ساختار دستوری کتاب عتبه الکتبه است که دربردارنده مراسلات دیوانی سلطان سنجر سلجوقی است ونظر به اینکه موضوع آن به منشی گری ورسایل متکی است بررسی ساختار دستوریش مغتنم است واهمّیّت آن درآگاهی از روند تغییرات زبانی ودستوری و روشن شدن زوایای پنهان زبانی وبهره گیری ازآن در زبان امروزه است0اهداف وکاربردهای این پایان نامه ترسیم خطوط اصلی بحث دستور در این اثر وتسری آن به آثار مشابه و امکان مقایسه بین دستور زبان این اثر با سایر متون مشابه واستفاده از این پژوهش در تدوین دستور جامع تاریخی زبان فارسی است0 نمونه های آماری که ازجملات این کتاب انتخاب شده و به شکل علمی قابل تسری به کل اثر است با روش تحلیلی ونگرش دستوری وگرامری که مبنای آن نظریات دستوری اسـت، یافـته ها مـوردتجزیه وتحلیل قرار گرفتند و این نتایج عینی وملموس بدست آمدکه49% افعال مرکب است؛درساخت فعل های مرکب همکرد" کرد"بیشترین کاربرد را دارد؛76% اسم ها ساده هستند؛ 86 % اسم ها عام و14% خاص است؛ جمع مکسر با2843 مرتبه استعمال بیشترین کاربرد را داشته است؛ضمیر شخصی جدای سوم شخص مفرد"او" بیشترین کاربرد را داشته است درحالی که ضمیر شخصی جدای دوم شخص جمع"شما" اصلاً استفاده نشده است؛49%صفات مشتق و41% ساده هستند؛حرف ربط" و"با 2794 مرتبه استفاده بیشترین استعمال را داشته است؛95% جملات به هم پیوسته وتنها 5% جملات مستقل ساده هستند؛66/96%جملات به شیوه عادی و33/04% آن به شیوه بلاغی نگاشته شده است0