methodology non-native participants in this study were sixty ba students majoring in english literature and teaching english as a foreign language at khayyam university of mashhad. they were senior students, between 21 to 24 years old, who had studied english for at least three and a half years and had passed several courses including grammar, reading, conversation, and writing. this was assumed they had had enough proficiency in oral and written english and the length of time they had studied english was somehow similar. this could partly explain the relatively similar competencies that the students develop in their knowledge of english. they were divided into two groups of males and females with equal numbers. also, since english is a foreign language in iran, the participants have the same sort of communication with the native speakers, that is, through internet or tv/radio. ten native speakers of english from australia, providing the necessary data via e-mail, also participated as the criterion measure in the data analysis. they were five male and five female college students aging between eighteen to twenty years old. it is necessary to mention that their participation was voluntary. the non-native data were compared to the native ones to see to what extent the iranian learners’ suggestions match the native norms in each situation. 3.3 instruments in order to examine our subjects’ knowledge of suggestions we used a discourse completion test (dct) that seems to be one of the most frequent techniques of data collection in interlanguage pragmatics. results and discussion the results of the present study indicated both similarity and difference between native english and iranian learners’ production of suggestions. first, subjects on both dcts used remarkably more indirect strategies than direct ones. our efl learners employed more indirect strategies in the persian dct in comparison to the english one. this, we supposed, was due to a greater mastery over their mother tongue. another reason could be the fact that there are many instances in which the students have the necessary sociopragmatic knowledge of the situation, but lack the appropriate linguistic features. also, we examined the influence of the interlocutors’ social status on the utilized strategies, which showed us similarity in terms of directness level and difference in terms of the type of suggestions between native and non-native learners. that is, although the iranian subjects understood the formality degree of the situations like natives, they realized their suggestions through strategies which were different from those of natives. while the most favorite strategies in a (+power) situation were indirect among the two groups, a (=power) increased the percentage of indirect strategies. obviously, both groups tended to employ more indirect suggestions in a (-power) situation (fully and statistically discussed in the previous section). therefore, it is sound to claim that l2 learners may show similarity to native speakers in the sociopragmatic aspects of suggesting, but they differ in the type of strategies they choose. this could be in line with the findings of ellis’s (1994) study that even high-proficient learners do not acquire native-like performing of speech acts. thus, it might be concluded that, as claimed by some researchers (bardoi-harlig, 2001; rose, 2005), some aspects of l2 pragmatics will not be learned without the benefit of instruction, and this supports the view that instructional procedures may be facilitative to, or necessary for, learning l2 pragmatic behavior. we also took into consideration the influence of the speakers’ gender on the type of suggestion strategies they utilized. although there were deviations especially in the type of the employed suggestions, we rarely observed significant differences between the two groups’ performance. apart from these, the present study also showed limitations and advantages of using dcts. in spite of their lack of contextual variation, and that they provoke imaginary interactional settings, they can easily collect a large body of data with high control over the situational variables such as distance and power. this could be the reason why they are still used in the field of discourse studies.

تکنولوژی به بخش عظیمی از جامعه امروزی تبدیل شده است. اینترنت زندگی ما را تغییر و راه های ارتباطی را توسعه داده است. امروزه از مدارس و دانشگاه ها به عنوان مکانهایی که دانش آموزان باید در آنها مهارت های لازم برای استفاده از تکنولوژی را فرا گیرند، یاد میشود. نامه الکترونیکی، پر استفاده ترین محصول اینترنت است. محققان معتقدند که معلمان زبان خارجی میتوانند فعالیتهایی بر پایه نامه الکترونیکی را به برنامه آموزشی خود اضافه کنند. تاثیر نامه الکترونیکی بر توانایی نوشتار دانش آموزان ، به ندرت در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیق، ارتباط استفاده نامه الکترونیکی به عنوان یک روش ارتباطی با پیشرفت نوشتاری دانش آموزان را مورد بررسی قرار داده است. همچنین این پیشرفت نوشتاری از دیدگاه جنسیتی نیز مورد مطالعه قرار گرفته است. به این منظور، ابتدا یک پیش آزمون گرفته شد. پس از پیش آزمون، مرحله آموزشی آغاز شد که در آن گروه آزمایش، آموزش را از طریق نامه الکترونیکی دریافت میکردند اما گروه کنترل به صورت سنتی آموزش میدیدند. پس از مرحله آموزش، برای بررسی پیشرفت دانشجویان، پس آزمون برگزار شد. برای مقایسه نتایج، از آزمون تی استفاده شد. داده های به دست آمده نشان داد که دانشجویان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل عملکرد بهتری داشتند. نتایج حاکی از آن بود که رابطه مثبتی میان استفاده از نامه الکترونیکی و توانایی نوشتار دانش آموزان وجود دارد اما این ارتباط از نظر جنسیتی منفی بود.

امروزه مطالعه ی زبان گردشگری در بین پژوهشگران حوزه ی تحلیل متن رواج گسترده ای یافته است. تاکنون مطالعات فراوانی در زمینه ی زبان آگهی های گردشگری انجام گرفته است. با این حال، هیچ یک از این مطالعات متن این گونه آگهی ها را از دیدگاه "نظریه ی ارزیابی" بررسی نکرده است. این مطالعه برآن است تا این شکاف موجود را پوشش دهد. کاربرد "راهبردهای ارزیابی"، که به عنوان شاخه ای از زبان شناسی کاربردی سیستمیک شناخته شده اند، در متون حوزه گردشگری و نیز منابع زبانی به کار رفته جهت اجرای این راهبردها از جمله مسائل مهم مورد مطالعه این تحقیق است. بدین منظور، شیوه های مختلف و نیز تفاوت های موجود در به کارگیری راهبردهای ارزیابی در متون گردشگری مورد بررسی قرار گرفته و منابع لغوی-دستوری استفاده شده جهت به کارگیری این راهبردها در داده ها شناسایی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. این مطالعه برروی پنجاه آگهی الکترونیک که توسط موسسات گردشگری در سراسر ایالات متحده آمریکا در محدوده زمانی سال 2012 تا 2013 منتشر شده اند انجام گرفته است. در ابتدا داده ها به طور کمی مورد بررسی قرار گرفته و تفاوت های آماری در به کارگیری انواع راهبردهای ارزیابی در آگهی های گردشگری شناسایی گردید. اولویت ها در به کارگیری این راهبردهای ارزیابی نیز از طریق تحلیل کیفی آشکار گردید. یافته های این تحقیق گویای آنست که راهبردهای ارزیابی به طور فراوان در متن آگهی های گردشگری به چشم می خورند. الگوهای متفاوت مورد استفاده جهت اجرای راهبردهای ارزیابی نیز به همراه مثال شرح داده شد و در نهایت نیز چهار درون مایه ی اصلی که در تمامی آگهی ها به چشم می خورد به همراه منابع ارزیابی به کاررفته جهت ایجاد آنها معرفی گردید. همچنین مشخص شد که می توان از بخش های الگوی ارزیابی به عنوان ابزاری توانمند در ترویج و تبلیغ مکان های گردشگری از جنبه های متفاوت استفاده نمود. یافته های این تحقیق نه تنها برای سرمایه گذاران در صنعت گردشگری سودمند بوده، بلکه میتوان از آنها در جهت بهبود محتوا و طرح برنامه های درسی دوره هایی چون انگلیسی با اهداف ویژه و انگلیسی با هدف کار استفاده نمود