امروزه علی رغم تحولات گوناگون اقتصادی ، بخش کشاورزی همچنان اهمیت خود را در توسعه مناطق روستایی و حتی شهری تداوم بخشیده است. توسعه کشاورزی ، می تواند تنها مسیر برون رفت میلیون ها روستایی فقیر باشد که در تغییر و تحولات اقتصادی دهه های اخیر به عقب رانده شده اند. طبق آمار ارائه شده توسط مرکز آمار ایران در سال 1386 ، بخش کشاورزی در ایران بزرگترین بخش اقتصادی پس از بخش خدمات است و به همراه شکار، جنگلداری و ماهیگیری ، از کل ارزش افزوده بخش های اقتصادی 2/11 درصد از تولید ناخالص داخلی و سهم آن در ایجاد اشتغال از میان شاغلان 10 ساله و بیشتر ، بدون در نظر گرفتن کارگران فصلی ، 8/22 می باشد . بخش کشاورزی به مثابه بخشی محوری در رشد و توسعه اقتصادی و بخشی راهبردی در تامین نیازهای غذایی جمعیت رو به رشد ، از اهمیت زیادی برخوردار است. این بخش حدود یک پنجم کل شاغلان کشور را در بر دارد و 80 درصد محصولات غذایی مورد نیاز داخلی را تامین می کند. شهرستان فیروزآباد دارای پتانسیل های زیادی در زمینه کشاورزی می باشد. بیش از 5/13 درصد مردم این شهرستان به کارهای کشاورزی اشتغال دارند و این شهرستان یکی از قطبهای مهم کشاورزی به شمار می رود. اما متاسفانه در برنامه های توسعه و سیاستگذاری های اقتصادی به بخش کشاورزی این شهرستان بسیار کم توجهی شده و در نتیجه کشاورزان و بخصوص روستاییان کشاورز با مشکلات جدی رو به رو می باشند که ضرورت توجه به بخش کشاورزی در برنامه های توسعه و ضرورت جهت گیری اهداف طرح های پژوهشی را به سمت این بخش ایجاب می کند. پژوهش حاضر در صدد بررسی نقش کشاورزی در توسعه پایدار روستاهای شهرستان فیروزآباد و ارائه راهکارهایی برای بهبود وضعیت کشاورزی شهرستان، افزایش بهره وری نهاده های تولید، آشنایی کشاورزان با روشهای جدید کشاورزی و تولید، افزایش راندمان آبیاری ، و افزایش میزان تولید در واحد سطح و در نتیجه افزایش درآمد و ارتقای سطح زندگی آنها می باشد. روش بررسی در این پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی – تحلیلی می باشد. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این است که بین توسعه کشاورزی و توسعه پایدار روستایی رابطه مستقیم و مثبت وجود دارد . میزان این رابطه در سطح شهرستان فیروزآباد 451/0 می باشد بدین معنا که 1/45 درصد تغییرات توسعه پایدار روستایی را توسعه کشاورزی تبیین می کند. همچنین بین دو متغیر توسعه کشاورزی و ماندگاری جمعیت در سطح روستاهای شهرستان فیروزآباد رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. میزان این رابطه بر اساس آزمون ضریب اعتماد، 347/0 می باشد که بیانگر این است که تغییرات توسعه کشاورزی 7/34 درصد تغییرات ماندگاری جمعیت در مناطق روستایی شهرستان فیروزآباد را تبیین می کند.

چکیده دستیابی به توسعه واقعی در کشور، مستلزم توجه به تمامی عرصه ها می باشد. در این میان جامعه عشایری کشور به خاطر شرایط سخت زندگی، از جایگاه مهمی برخوردار می باشد و همین امر باعث شده تا ساماندهی جامعه عشایر مورد توجه قرار گیرد. از جمله مهمترین مباحث که ذهن بسیاری از برنامه ریزان را در حوزه ساماندهی به خود مشغول کرده، ایجاد شرایط یکجانشینی این جامعه می باشد. این سیاست از دوره رضاخان با نگرش سیاسی شروع و تا برنامه چهارم توسعه کشور (1388- 1384) با نگرش توسعه پایدار تداوم یافته است. هدف این رساله، ارزیابی و تحلیل کانون های اسکان عشایری در استان های اصفهان و فارس است و به این سوال می پردازد که کانون های شکل گرفته تا چه میزان توانسته اند منجر به بهبود وضعیت شاخص های توسعه شوند؟ روش تحقیق مورد استفاده توصیفی-. تحلیلی است و با توجه به گستردگی حجم جامعه آماری، از روش نمونه گیری استفاده گردید. که با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر در کانون های اسکان به عنوان نمونه بررسی و نتایج به جامعه آماری تعمیم داده شد. در این راستا با توجه به ابعاد و شاخص های توسعه، داده های مورد نیاز با استفاده از روش میدانی (پرسشنامه) جمع آوری شد و با استفاده از میانگین رتبه هر شاخص و آزمون های t.test ، همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان می دهدکه از نظر تعیین وضعیت شاخص های توسعه در کانون های اسکان عشایری، شاخص های اقتصادی و دسترسی اسکان از توفیق چندانی برخوردار نبوده است. به ویژه در زمینه اقتصادی وضعیت این عشایر بدتر شده و اشتغال پایدار خود را از دست داده و به مشاغل ناپایدار وابسته شده اند. میانگین بعد اقتصادی و دسترسی در وضعیت نامطلوب قرار دارد اما بعد اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی مطلوب هستند. همچنین در بین کانون های اسکان، به لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه پایدار تفاوت وجود دارد کانون گل افشان برخوردارترین و کانون دشت لار محروم ترین کانون شناخته شد. بر اساس مدل رگرسیون چمد متغیره، بیشترین تاثیر مستقیم مربوط به شاخض اجتماعی و در اولویت بعدی شاخص های کالبدی و محیطی و در مراتب پایین تر شاخص های دسترسی و اقتصادی تاثیرات کمتری در توسعه کانون های اسکان داشته اند. یافته های حاصل از مدل swot نشان داد که راهبرد تنوع بخشی (st) بعنوان اولویت نخست و راهبرد تدافعی (wt) در اولویت بعدی کانون های اسکان قرار می گیرند. واژگان کلیدی: ارزیابی، توسعه، توسعه پایدار، کانون اسکان، عشایر

چکیده ایجاد صنعت در مکان های روستایی که پتانسیل آن را دارا می باشند، می تواند بهترین استراتژی برای توانمندسازی مناطق روستایی محسوب شود. صنعت از طریق ایجاد اشتغال، درآمدزائی و رفاه باعث توسعه مناطق روستا می شود. بخش انگوران بخاطر داشتن بزرگ ترین وغنی ترین معدن سرب و روی خاورمیانه شرایطی را ایجاد کرده تا چندین شرکت تولید و فرآوری این مواد فلزی در منطقه ایجاد شود. این شرکت ها جزء صنایع بزرگ محسوب و اشتغا ل زائی خوبی را در منطقه ایجاد کرده اند. بدلیل نبود هیچ گونه صنعتی در بخش انگوران حتی در زمینه کشاورزی، وجود این شرکت های تولیدی برای توسعه و کاهش روند مهاجرت منطقه لازم به نظر می رسد. وجود این شرکت ها، بخش انگوران را به یک منطقه مهم و استراتژی در سطح استان زنجان و حتی سطح کشور بدل کرده است. هدف این پژوهش بررسی و ارزیابی نقش شرکت های سرب و روی انگوران در توسعه روستایی بخش انگوران می باشد، که بوسیله نیاز کار تحقیقی و فرمول کوکران 300 نمونه آماری از روستاییان انتخاب گردید، با توجه به تعداد زیاد روستاها و افراد روستایی تعداد نمونه با توجه به جمعیت و نزدیکی روستاها به این شرکتها انتخاب شدند. روایی پرسشنامه با استفاده از نظرات کارشناسان و پایایی آن به وسیله آلفای کرونباخ تائید شد(768 ( a0>.. جهت بررسی هدف پژوهش از روش اسنادی و میدانی و درخصوص ارزیابی نقش شرکت های سرب و روی در توسعه روستایی در 5 شاخص اجتماعی، اقتصادی، کشاورزی، کالبدی وزیربنایی وزیست محیطی استفاده شد، تجزیه و تحلیل از طریق رگرسیون چندمتغیری(multiple regression)، آزمون دوربین واتسون، تحلیل واریانس ، معادله رگرسیون و همچنین از آزمون tتک نمونه ای بصورت کلی برای بررسی تاثیرات مثبت و منفی هر شاخص استفاده شده است، تحلیل های توصیفی نیز برای بهبود نتیجه کار صورت گرفته است. براساس نتایج تحقیق بهترین تاثیر شرکتهای سرب و روی در بعد اجتماعی بوده است. باوجود اهمیت وضرورت وجود این شرکت ها در منطقه، مردم منطقه از وجود این شرکت ها رضایت خوبی ندارند و اصولا به بیشتر موارد مورد بررسی دیدگاه متوسطی داشتند. عدم رضایت از شرکت ها به علت آلودگی و خطرات شدیدی است که این شرکت ها برای سلامتی انسانها و محیط دارند، از نظر کارشناسان و مردم روستایی با انتقال این شرکت ها به مکان های مناسب هم رضایت مردم افزایش می یابد و هم از آلودگی های آن کاسته خواهد شد. کلید واژه: ارزیابی، شرکت های سرب وروی، توسعه روستایی، بخش انگوران.