در این رساله به بررسی و شناسایی انواع شوخی های کارتونی و عناصر خنده دار در سریالهای کارتونی از دهه 20 تا به امروز پرداخته می شود تا بتوان به یک دسته بندی کامل از کاربردهای آنها در کارتون و سیر تحولی کاربرد آنها در طول تاریخ برسیم. دسته بندی شوخی های کارتونی به ما کمک می کند که به ارزش ها و شاخصه های کارتون های هر دوره برسیم و از آن ارزش ها در ساختار کارتون های امروزی استفاده کنیم. تئوری هایی که درباره شوخی های کارتونی ارائه می شود در چارچوب نظریه های نورمن کلاین، آلن نویویرث و پل ولز قرار دارند. در این رساله از نظریه های نورمن کلاین از جنبه تاریخچه ای در گذشته، نظریه های آلن نویویرث از جنبه تاریخچه ای در زمان حال و نظریه های پل ولز از جنبه دسته بندی کلی، استفاده می شود. شوخی هایی که در این رساله مورد بررسی قرار می گیرند، در دوران مختلف از ساختار های متفاوتی پیروی می کردند که هر کدام ویژگی هایی داشتند که امروزه نیز قابل استفاده هستند: شوخی های تصویری در قالب کمیک استریپی - غیر اخلاقی و بزن و بکوب در دهه 20 میلادی که بعدها در دهه 30 میلادی شکل محدودتری به خود گرفتند. ولی در دوره طلایی شکل تکامل یافته تری از این گونه شوخی ها به وجود آمد و علاوه بر آن، بی نظمی و بی منطقی در کارتون به اوج خود می رسد و به دنبال آن انیمیشن به ساختاری کاملاً مجزا از فیلم زنده می رسد. به این ترتیب شوخی های کارتونی هویت اصلی خود را در دوره طلایی پیدا می کنند. این هویت همچنان در کارتون های امروزی مورد استفاده انیمیشن سازان می گیرد. اما بحران اقتصادی و پیدایش تلویزیون باعث می شوند که ساختار کارتون های دوره طلایی به انیمیشن محدود تغییر کند و به دنبال آن شوخی های کارتونی شکل بسیار محدودتری بگیرند. اما در دهه 90 نسل جدیدی از سریالهای کارتونی به وجود می آید که با پیروی از ارزش های کارتون های دوره طلایی و تلویزیونی، ساختار سریالهای انیمیشنی معاصر در آمریکا را به وجود می آورد. واژهای کلیدی: شوخی های کارتونی، نمایش واریته، والت دیزنی، برادران فلایشر، تکس اوری، چاک جونز، یو. پی. ای، هانا- باربارا، کارتون نت ورک، نیکلودین، فرد سیبرت، جان کریسفالوسی، خانواده سیمپسون، کمدی موقعیت، سیث مک فارلین، باب اسفنجی شلوار مکعبی، استفن هیلنبرگ.