نام پژوهشگر: احمـد فرخی

تأثیر فعالیت های ورزشی گروهی و انفرادی بر نگرش به فعالیت بدنی و مولفه های خلقی دانش آموزان غیرورزشکار دختر
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه پیام نور - دانشگاه پیام نور استان تهران - دانشکده علوم انسانی 1390
  صغری علیزاده   احمـد فرخی

هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر فعالیت های ورزشی گروهی و انفرادی بر نگرش به فعالیت بدنی و مولفه های خلقی دانش آموزان غیر ورزشکار دختر می باشد. روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع تحقیقات کاربردی بود. جامعه ی آماری 180 دانش آموز غیرورزشکار دختر در مقطع متوسطه بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ، 50 نفر در رشته های انفرادی تنیس روی میز و بدمینتون و 50 نفر در رشته های گروهی بسکتبال و والیبال، مجموعاً 100 نفر، نمونه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. میانگین سن این نمونه آماری 2/1± 16 بود. از دو پرسشنامه مقیاس خلقی برونل (برومز) و پرسشنامه نگرش به فعالیت بدنی کوربین و همکاران (2008) به ترتیب جهت سنجش حالات خلقی و نگرش به فعالیت بدنی دانش آموزان غیرورزشکار در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. از آزمون آماری t مستقل و t وابسته استفاده شد. یافته ها نشان داد که با اطمینان 095/0 فعالیت های ورزشی گروهی تأثیر معنی داری بر بهبود مولفه های خلقی سر زندگی، تنش، افسردگی، خشم، سردرگمی و نمره کل خلق و خوی داشت، اما در مولفه خستگی تفاوت معنی داری وجود نداشت. فعالیت های ورزش گروهی بر بهبود مولفه های نگرش به فعالیت بدنی سلامت، جذابیت، لذت، آرامش، اجتماعی بودن، رقابت، احساس خوب، فعالیت بیرونی و نمره کل نگرش به فعالیت بدنی) تأثیر معنی داری داشت و اما در مولفه چالش تفاوت معنی داری وجود نداشت و در رشته های انفرادی بین مولفه های خلقی سرزندگی، خستگی، افسردگی، سردرگمی، خشم و نمره کل خلق و خوی تفاوت معنی داری وجود داشت، اما در مولفه تنش تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین میانگین پیش آزمون و پس آزمون مولفه های نگرش به فعالیت بدنی در ورزش های انفرادی تفاوت معنی داری وجود داشت. اما در مولفه های لذت، اجتماعی بودن و رقابت تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین میانگین نمرات فعالیت های ورزشی تیمی و انفرادی در مولفه های خلق و خوی تفاوت معنی داری وجود داشت، بدین معنا که فعالیت ورزش گروهی به طور معنی داری باعث بهبود بیشتر در این مولفه ها شده است، اما در مولفه تنش بین فعالیت های ورزشی تیمی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین میانگین نمرات فعالیت های ورزشی تیمی و انفرادی در مولفه های نگرش به فعالیت بدنی تفاوت معنی داری وجود داشت و فعالیت ورزشی گروهی باعث بهبود بیشتر و معنی داری در این مولفه ها شده است اما در مولفه های لذت، احساس خوب و فعالیت بیرونی بین فعالیت های ورزشی تیمی و انفرادی تفاوت معنی داری وجود نداشت. برای انجام محاسبات آماری از نرم افزارهای excel و spss vr 16 استفاده شد.